31 grudnia 2013

| przez

Mini na Sylwestra

Jeszcze parę dni temu bałem się odwiedzać znajomych, bo ciągle istniało niebezpieczeństwo, że mogą mnie czymś poczęstować. A tego by mój brzuch chyba już nie zniósł.
I nagle, nie wiadomo kiedy, rok się kończy. Ale nie martwcie się, nie będę robił zestawienia czego to nie przyniósł stary rok, ani też nie będę się rozpisywał nad postanowieniami na przyszły rok.
Tym razem, zamiast postanowień, wezmę się po prostu dalej do roboty 🙂

Rzutem na taśmę, udało mi się obrobić na koniec roku, jeszcze jedno zdjęcie. Powiedzmy sobie szczerze, dosyć już długo czekające na skończenie.  Ale czyż nie dobrze jest sobie w środku – jakiej by nie było, to jednak zimnej – zimy, przypomnieć gorącego lata?
Z drugiej strony, kto wie, czy przy tej pogodzie, jaką dzisiaj mamy, gdy rozgrzeją nas już zimne napoje, to nie zobaczymy takich obrazków?

Dobrej zabawy wam dzisiaj życzę :)))

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

17 grudnia 2013

| przez

IN Magazyn

Gdy słońce jeszcze mile grzało nas do późnych godzin wieczornych ( czyli wczesną jesienią ), zrobiłem sesję dla  Oli Grzonki, znakomitej architektki z pracowni Cechownia. Fotografowałem restaurację Młyn Zygmunta, która powstała z przebudowy starego młyna. Oli udało się połączyć nowoczesność z zachowaniem starych mechanizmów i urządzeń. Najbardziej podobał mi się wielgachny drewniany mechanizm robiący, chyba to, co się robi w młynie, wokół którego porozstawiane są stoliki dla gości. Niestety tego jeszcze nie mamy sfotografowane, bo inwestor czekał na pewne detale, ale niedługo będziemy robić drugą część sesji.
A to co już jest zrobione możecie zobaczyć w magazynie IN Magazyn, dostępnym bezpłatnie na iPady, kilka zdjęć jest też w magazynie BE, którego akurat na iPadzie nie obejrzycie  ( flash ).

BE znam już od dawna, IN Magazyn, to nowa rzecz. Powiem, że wygląda obiecująco, jest sporo ciekawych treści dla ludzi interesujących się wnętrzarstwem i designem. Trzeba tylko przebrnąć przez opcję pobierania, która dla mnie nie jest zbyt intuicyjna, może dlatego, że do tej pory rzadko pobierałem tego typu wydawnictwa. Przyzwyczajenia wymaga też nawigacja po magazynie, wprawdzie dzięki takiemu rozwiązaniu udało się im umieścić sporo treści i co ważne, dużych zdjęć, ale na początku nie umiałem się odnaleźć w tym wszystkim.

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

15 grudnia 2013

| przez

Spytaj Artura czyli kto może zostać asystentem

Michał pisze…

mam pytanko, czy warto pisać do fotografa w sprawie pracy asystenta jeżeli dopiero się zaczęło naukę i nie ma się tak naprawdę większego pojęcia co gdzie i jak, a tylko tyle że się przeczytało parę książek?

Takie pytanie dostałem od Michała na FB i postanowiłem, że zamiast odpowiadać tylko jemu, to napiszę o tym szerzej, bo temat jest ciekawy.

Otóż odpowiedz jest tylko jedna i brzmi : TAK. Zawsze warto napisać do fotografa, u którego chciałoby się zostać asystentem. Jak już kiedyś pisałem, nawet u najbardziej wziętego fotografa można wbić się na asystenta gdy ma się odrobinę szczęścia. Fakt, że nie ma się jeszcze dużej wiedzy fotograficznej, nie stawia nikogo na przegranej pozycji. Nie każdy bowiem fotograf będzie tego wymagał na początku. Może na przykład, w tym momencie, bardziej potrzebować osoby do nudnej i ciężkiej pracy przy przygotowaniu scenografii, albo kogoś do porządkowania produktów do dużej sesji. W ten sposób możecie rozpocząć współpracę z fotografem i przyglądać się jak wygląda sesja od kuchni. A tej wiedzy i doświadczenia nie zdobędziecie w żadnej szkole.

Inną kwestią jest, czy traficie na fotografa, który rozumie na czym polega praca z asystentem. Jeżeli zobaczycie, że fotograf nie chce dzielić się swoją wiedzą i wykorzystuje was tylko do ciężkich robót, to raczej poszukajcie sobie kogoś innego. Nie chcecie chyba targać walizek ze sprzętem, myć podłogi, albo stać w lodowatej wodzie trzymając lampę, jeśli fotograf całą swoją wiedzę będzie ukrywał przed wami w tajemnicy. Chyba, że traficie na kogoś, kto robi tak ciekawe sesje, że samo przebywanie na nich, jest warte ciężkiej pracy.

Ale gdy już dostaniecie taką pracę, a raczej możliwość pracy w zamian za zdobywanie doświadczenia, ( bo o wynagrodzeniu na początku raczej nie będzie mowy ) to wykorzystajcie to maksymalnie. Zadawajcie pytania, przyglądajcie się wszystkiemu szczegółowo i interesujcie się nie tylko ustawieniem świateł i doborem obiektywów, ale też jak wyglądają umowy z klientami i modelkami, jak ustala się budżety sesji i skąd czerpie się inspiracje.

W końcu kiedyś przestaniecie nosić ciężkie walizki i sami zaczniecie fotografować 🙂

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

12 grudnia 2013

| przez

Drogi Artur Nyk…

Ostatnio przekonałem się, że problem, który kiedyś sygnalizował mi znajomy, jako potencjalnie możliwy, jest niestety realny. Jestem za drogi. To znaczy jestem postrzegany, że jestem za drogi.

Znajomy poradził mi kiedyś, bym umieścił na stronie informację, że ceny zdjęć zaczynają się od 100 zł. Ta informacja miał mieć tylko jeden cel – przekonać potencjalnych klientów, że moje wynagrodzenie nie musi być kosmicznie wysokie. Postawił bowiem tezę, że niektórzy klienci mogą sądzić, że nie będzie ich stać na moje usługi! Na początku wydało mi się, że to bardzo ryzykowna teza i nie sądziłem, by taki problem mógł się pojawiać. Ale potem im więcej rozmawiałem z ludźmi na ten temat, tym bardziej się przekonywałem, że może to być prawdą.

Ostatnio dostałem od znajomego potwierdzenie, czarno na białym, że dokładnie tak jest. Okazało się, że w rozmowie z klientem, gdy padło moje nazwisko, zostało ono opatrzone komentarzem – no tak, zdjęcia świetne, ale nas na niego nie stać, on na pewno jest bardzo drogi.

To nie jest dla mnie dobra wiadomość.
Druga była jeszcze gorsza, bo dowiedziałem się  jaki był budżet zlecenia. To były dobre pieniądze. I przeszły mi koło nosa, bo klient sądził, że zażądam dużo więcej.

Klienci, którzy mnie nie znają osobiście, oceniają mnie głównie na podstawie mojej strony i moich fotografii. Na stronie pokazuję to co mam najlepsze, to przecież oczywiste. Nie pcham się tam z mniej ciekawymi zdjęciami, nie pokazuję też rzeczy, którymi nie chcę się chwalić ( każdy fotograf ma takie zdjęcia ). Nie będę tam też pisał, że czasem coś robię w ogóle za darmo, tak jak w tym tygodniu robiłem reprodukcje malarstwa dla Twórcowni. Sądziłem, że zainteresowani moimi fotografiami, po prostu zadzwonią lub napiszą maila z pytaniem o cenę. Okazało się, że się myliłem.

I co teraz? Nie przerobię przecież strony tak, by gorzej wyglądała. Nie usunę też moich najciekawszych zdjęć, bo wtedy stracę inną grupę klientów. Szczerze mówiąc nie mam pomysłu. Może rzeczywiście muszę napisać : zdjęcia już od 100 zł 🙂 Macie lepszy pomysł? Jakikolwiek?

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

6 grudnia 2013

| przez

Prędkość czyli jaki czas naświetlania, taki efekt

Przygotowuję teraz materiały do kursu Podstawy Fotografii, jaki będziemy nagrywać razem z Eduweb.pl i dzisiaj akurat zrobiłem serię zdjęć ilustrujących zależności czasu naświetlania i szybko poruszających się obiektów. Obiekty wybrałem sobie takie, jakie lubię najbardziej czyli samochody.
Rozłożyłem się ze statywem na kładce nad autostradą A4 i polowałem na co ciekawsze samochody. Musiałem zmierzyć się z mierzeniem „na oko”, prędkości jadących samochodów. Na nic by się przecież zdały przykładowe zdjęcia, gdyby jeden samochód jechał z prędkością 80 km/h, a drugi 140 km/h. Na wszelki wypadek, zdjęcia na każdym czasie naświetlenia, powtórzyłem kilka razy, aby być pewnym, że otrzymane na zdjęciu poruszenie (  lub jego brak ), jest efektem właśnie określonego czasu naświetlania.
Gdy robiłem zdjęcia z czasem 1s, zupełnie nieoczekiwanie, pod moją kładką przejechały trzy transportery opancerzone. Gdybym nie był tak skoncentrowany na patrzeniu w wizjer, pewnie zauważyłbym je wcześniej i zdążył zmienić czas. Ale gdy wieje lodowaty wiatr, od którego cała kładka rusza się jakby była zbudowana z drewna, a nie ze stali, to wtedy każdy raczej koncentruje się na szybkim skończeniu zdjęć 🙂

Zdjęcia robiłem na ogniskowej 50 mm czyli na standardowej ogniskowej ( ale tu pokazuję skadrowane zdjęcia aby lepiej było widać efekt ruchu ), a wszystkie samochody łapałem w tym samym miejscu.

oryginalny kadr

tak kadrowałem

Na efekt zamrożenia ruchu składa się wiele czynników :

1. czas naświetlania – im krótszy, tym bardziej możemy „zamrozić” ruch
2. ogniskowa – im krótsza, tym bardziej możemy zamrozić ruch będąc w tej samej odległości od obiektu
3. prędkość poruszania się obiektu – im szybciej coś się porusza, tym krótszego czasu musimy użyć ( przy tej samej ogniskowej )
4. odległość poruszającego się obiektu od nas – im jest bliżej, tym krótszego czasu musimy użyć ( przy tej samej ogniskowej )

Czyli jest możliwe, by ten sam poruszający się obiekt, jedna osoba fotografowała obiektywem 24 mm na czasie 1/100s, a druga używając obiektywu 200 mm, musiała użyć czasu 1/1000s, aby uzyskać ten sam efekt zamrożenia ruchu.
Wszystkie cztery czynniki są od siebie zależne, dlatego nie ma jednego prostego sposobu na określenie jaki czas jest potrzebny do zamrożenia ruchu.

Obejrzyjcie zdjęcia i zobaczcie co się dzieje z samochodami. Szacuję, że samochody jechały z prędkościami w granicach 100- 110 km/h. Od 1/4000s do 1/500s, praktycznie nie widać różnicy. Samochody wyglądają jakby stały w miejscu. To, że samochód jedzie, najlepiej według mnie, widać przy czasach w granicach 1/30s – 1/15s . Przy czasach dłuższych niż 1/2s samochodu w ogóle już nie widać 🙂
Gdybym jednak zmienił obiektyw na np. 150 mm i nadal łapał samochody w tym samym miejscu, to efekty byłyby inne, ruch samochodu byłoby widać już przy krótszym czasie niż teraz. Tak samo by było, gdybym łapał samochody bliżej siebie. Zwróćcie uwagę  na zdjęcie zrobione przy czasie 1/15s. Samochód, który jest bliżej, jest bardziej poruszony niż ten na drugim planie, a dobrze pamiętam, że oba jechały z tą samą prędkością.

1/4000s
1/2000s
1/1000s
1/500s

1/250s

1/125s

1/60s

1/30s

1/15s

1/8s

1/4s

1/2s

1s

2s
Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej