1 grudnia 2014

| przez

Dzisiaj jest Nowy Rok

Postanowiłem, że dzisiaj zacznie się dla mnie nowy rok zawodowy. Bo po co czekać do 1 stycznia z wprowadzaniem zmian, do tego dobry jest każdy dzień życia.

Zmęczyło mnie ciągłe zajmowanie milionem robót na raz, z czego większość jest absolutnie priorytetowa i potrzebna na już, po czym przez kolejne dni i tygodnie Klienci nie mają czasu by podjąć decyzje. Taką sytuację miałem na przykład na początku lipca, gdy duża, państwowa (co pewnie nie jest bez znaczenia) firma poprosiła mnie o kalkulację. Zrobiłem ją bez większego przekonania, bo dane do wyceny były absolutnie nieprecyzyjne, mniej więcej brzmiało tak: ile będzie kosztowało zrobienie dużej ilości fajnych zdjęć, czegoś ładnego na terenie całej Polski?
Po głębokim przemyśleniu (przez jakieś dwie sekundy), odparłem, że ze względu na to, iż zdjęć będzie dużo i na terenie całej Polski, to aby były fajne, muszą kosztować około 60.000 – 100.000 zł. Tak pi razy drzwi oczywiście.
Ku mojemu zdziwieniu przeszedłem do drugiej tury, może też dlatego, że pokazałem portfolio ze zdjęciami w klimacie o jaki chodziło Klientowi. Poproszono mnie o drugą wycenę, tym razem już znacznie bardziej szczegółową, która musiała dotrzeć do nich do poniedziałku do 9:00 rano. 
Ponieważ bylem akurat za granicą do niedzieli, specjalnie wstałem o 6:00 i przez trzy godziny pracowałem nad kalkulacją, by na dwie minuty przed 9:00 wysłać ją mailem. Dostałem potwierdzenie, że dotarła i poszedłem dalej spać.
Po trzech dniach, gdy nie miałem żadnej informacji, co trochę mnie zdziwiło, zadzwoniłem i dowiedziałem się, że jeszcze nie podjęto decyzji. Ok, to się zdarza. Po kolejnym tygodniu, napisałem maila i dowiedziałem się, że jeszcze proszą o cierpliwość. Po kolejnych dwóch tygodniach, znowu napisałem i ty razem dostałem taką odpowiedź: no niestety, teraz są wakacje i nie ma nikogo, kto może podjąć decyzje….
Te wakacje zresztą chyba dalej trwają, bo jeszcze nie doczekałem się odpowiedzi. 
Takich akcji miałem w tym roku sporo, tracąc w ten sposób masę czasu i energii. Można powiedzieć, że tak branża i trzeba się do tego przyzwyczaić. Ale ja nie chcę. Mam swoich dobrych Klientów, którzy cenią swój oraz mój czas i z takimi Klientami chcę pracować.
W zamian za to chcę przeznaczyć swój czas na własne projekty, które od dawna czekają na realizację.  Między innymi wracam do codziennego pisania bloga. I przy okazji mam prośbę, jak nie doczekacie się któregoś dnia nowego wpisu, to od razu do mnie piszcie albo dzwońcie. I wtedy możecie powiedzieć co o tym myślicie, nawet w najbardziej niecenzuralnych słowach. Byle byście osiągnęli efekt i zobaczyli po chwili nowy wpis 🙂
Przypominam się z cyklem Spytaj Artura, gdzie czekam na pytania od was, na które chętnie odpowiem.
A jutro zaproszę opowiem o moim nowym pomyśle, który mam nadzieję, że się wam spodoba 🙂
Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

2 czerwca 2012

| przez

Wiesz co to czyściec leśny? To zarobisz na zdjęciach

Oprócz wiedzy na temat Czyśćca leśnego trzeba też wiedzieć co to Szczyr trwały albo Arcydzięgiel litwor. Innymi słowy trzeba znać się na roślinach w stopniu większym niż rozróżnienie co jest drzewem, a co krzewem. 


Jeśli właśnie taką wiedzę posiadacie i oprócz tego macie fotografie tych roślin to mam dobrą wiadomość. Możecie je sprzedać 🙂 Karkonoski Park Narodowy poszukuje właśnie fotografie roślin i minerałów. Nie pierwszy raz piszę o różnego rodzaju przetargach i zapytaniach ofertowych na fotografie. Pewnie już zastanawiacie się do czego przyczepię się tym razem…


No więc, jakby to powiedzieć… tym razem nie mam do czego się przyczepić… Przeczytałem wszystko dokładnie i sam byłem mocno zdziwiony, ale to zapytanie napisane jest z głową. Wreszcie zabrał się za to ktoś kto zna się na rzeczy.
Zamiast szukać fotografa, który zrobi czy sprzeda zdjęcia jak najtaniej, KPN mówi jasno w swoim zapytaniu : Wymagane jest załączenie do oferty miniaturek oferowanych zdjęć, ponieważ ocenie będzie podlegała także zgodność fotografii z tematem oraz walory estetyczne zdjęć.  
Co ciekawe KPN dopuszcza składanie ofert przez konsorcja kilku fotografów. No i znowu muszę pochwalić kogoś za trzeźwe myślenie. Szansa bowiem, że jeden fotograf będzie miał gotowe fotografie wszystkich stu roślin nie jest zbyt duża, a o zrobieniu zdjęć chyba nie można już myśleć bo czasu jest mało. Niby jest jeszcze dwa tygodnie do złożenia oferty, ale skoro część roślin ma być sfotografowana w trakcie kwitnienia to nawet ja wiem, że już trochę na to za późno.


Zapoznajcie się zresztą sami z treścią zapytań o fotografie roślin i minerałów. Jeśli ktoś z Was ma część poszukiwanych zdjęć i będzie chciał znaleźć kogoś by stworzyć wspólnie konsorcjum, to niech zostawi info w komentarzach, zostawiam je do Waszej dyspozycji 🙂 Ofertę trzeba złożyć do 12.06 (minerały) lub do 15.06 (rośliny).


Jasno postawione zapytanie, przejrzyste zasady, brak dziwnych wymagań sprzętowych i do tego cena, która nie jest najważniejsza. Czy ja ciągle piszę o zapytaniu ofertowym napisanym przez polskich urzędników? Zawsze lubiłem góry i uważam, że ludzie gór są inni. Widocznie urzędnicy w górach też są inni 🙂 






PS. 


Ale żeby nie było tak, że nie mogę ponarzekać, to przyczepię się do jednego szczegółu 🙂 Zaraz na początku możemy przeczytać : Fotografie zostaną dostarczone Zamawiającemu w formie elektronicznej w rozdzielczości min. 300 dpi lub wielkości min. 2000 x 3000 pikseli. 
Kiedy wreszcie ludzie dowiedzą się, że samo podanie rozdzielczości 300 dpi nic nie mówi. Może być przecież plakat B1 z rozdzielczością 300 dpi i pocztówka z tą samą rozdzielczością. Możliwe, że ktoś napisał „lub”zamiast „i ” co miałoby większy sens.  

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

28 kwietnia 2012

| przez

Dyletanci piszą zapytania ofertowe czyli komórka wystarczy

Kolejne zapytanie ofertowe na wykonanie fotografii, które podesłał mi Tomek, znowu wywołało u mnie śmiech i jednocześnie załamałem się. No bo ile jeszcze pojawi się zapytań i przetargów pisanych przez dyletantów?
Ale po kolei…

Tym razem macie szansę sprzedać zdjęcia z okolic doliny Noteci w gminie Sadki. Zapytanie jest aktualne, a swoje oferty możecie składać do 10.05.2012 . Do tej pory opisywałem przetargi i zapytania, w których nie było sensu startować, ale tym razem może jest jakaś szansa…. Przynajmniej nie ma zapisu, że wygrywa najniższa cena.
Dokładną specyfikację i SIWZ i  znajdziecie TU.
Do zrobienia jest 120 „profesjonalnych zdjęć fotograficznych / fotografii”. Tu zadam moje pierwsze pytanie, czym różnią się zdjęcia fotograficzne od fotografii? Może lepiej jednak nie zadawać takiego pytania, bo odpowiedzi przecież nie ma. A to dopiero pierwszy taki kwiatek 🙂

Teraz przechodzimy do wymogów, jakie opisała Gmina. Zdjęcia mają być wysokiej rozdzielczości, 300 DPI. No i bardzo dobrze, takie powinny być. Ale większość klientów nie ma pojęcia, co oznacza owe tajemnicze 300 DPI. Często zdarza mi się słyszeć prośbę, żebym wysłał fotę w rozdzielczości 300 DPI, jednak, gdy spytam o rozmiar, to klient bezradnie powtarza…no 300 DPI, takie do druku żeby było…
W naszym zapytaniu mamy konkretny rozmiar 10×15. Dziesięć na piętnaście, ale czego? Centymetrów, cali, czy metrów? Mnie kojarzy się z 10×15 cm, to w końcu bardzo popularny format odbitek.
Plik, który jest więc wymagany to 10×15 cm w rozdzielczości 300 DPI.
A teraz zgadnijcie, jaką aparat musi mieć rozdzielczość, by spełnić te wymagania? Oto odpowiedź :

Nie, nie przewidziało Wam się, łatwo obliczyć. że wystarczy aparat o matrycy 2 Mpx. Inaczej mówiąc, można to zrobić aparatem w telefonie 🙂
A jednak Gminie zależy na dobrej jakości fotografii, gdyż kolejny punkt mówi: „z możliwością powiększania bez straty, dla jakości”. Nie dość, że można się pastwić nad interpunkcją, to i tak w sumie nic to konkretnego to nie mówi. Bo jak bardzo mamy mieć możliwość powiększania ???
Idźmy dalej. ” Zdjęcia powinny posiadać opis”. No dobrze, to nawet w miarę logiczne, abyśmy wiedzieli, co jest na zdjęciu. Mamy też w miarę dokładnie określony zakres tematów zdjęć, termin, a nawet zgodę na wykorzystanie już posiadanych zdjęć. Wszystko jak najbardziej w porządku.
I teraz znowu się ubawiłem. Gmina wymaga, by fotograf wykazał się swoimi kwalifikacjami. Zwykle w tym celu tworzy się portfolio i to zdjęcia same mówią o nas fotografach. Tym razem musimy mieć dyplom 🙂 A konkretnie udokumentować, że zajęliśmy od 1 do 6 miejsca w jakimś Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym. I na dodatek musimy się też wykazać publikacją co najmniej jednego zdjęcia w ogólnopolskim piśmie branżowym. 
Czy laureat ogólnopolskiego konkursu zagwarantuje zrobienie dobrych zdjęć pejzażowych?  Przychodzi mi do głowy kilka konkursów, które śmiało można nazwać ogólnopolskimi, bo mogą w nich wziąć udział fotografowie z całej Polski. Oto, jakie konkursy fotografii znalazłem: Kominek Sercem Domu (konkurs na fotografie kominków, pieców i grilli), Cisza (tematem jest cisza). Biblioteka ciągle w grze (tematem jest książka i czytelnictwo), Flaga RP w obiektywie (wiadomo), Jajko (zgadza się, tu chodzi o jaja…) itd.
Do tego fotograf musi mieć publikację w piśmie branżowym. Myślę, że na komisji oceniającej wrażenie zrobi publikacja w piśmie z branży: automatyki przemysłowej, chirurgii plastycznej albo administracji.
Podsumowując, ktoś się starał, ale swoją wiedzę czerpał chyba tylko z internetu…Dzięki temu spełnimy wymagania, jeśli zajęliśmy 6 miejsce w konkursie na fotografie złotej rybki, opublikowaliśmy zdjęcie w magazynie ” Świat Patelni”, a zdjęcia zrobimy komórką.  

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

26 listopada 2011

| przez

Znamy szczęśliwca, który zrobi 80 zdjęć na koszt UE cz.2

Niektórzy z Was pewnie pamiętają mój post z lipca na temat przetargu na zdjęcia dla gminy Siewierz. 
Dwa dni temu dostałem w komentarzach odpowiedź od pana Marcina Musiała, właściciela firmy, która wygrała ten przetarg. Dzięki temu mogę Wam przedstawić stanowisko firmy, którą tak skrytykowałem.
Oto ta odpowiedź:



Witam serdecznie nazywam się Marcin Musiałek jestem właścicielem P.U.H Rekoj & Joker.
Dwa słowa od siebie Siewierz jest mega dziwną mieściną tutaj absolutnie nic się nie utrzyma jak ktoś nei urodzil się tutaj nie ma szans na jakie kolwiek dzialania.
Ceny w studio jeśli ktoś potrzebuje śmiało podam napiszcie co dokładnie interesuje.
Do „przetargu” jak powiem że była jeszcze jedna oferta droższa od mojej o 20pln uwierzycie ???
Legitka u mnie ksztuje 25pln konkurencja robi po 15-20. Zdjęcia w jednym z przedszkoli /notabene chodził tam mój syn/ robiłem po 10 i 15pln konkurencja po 5pln jak tu ziałać. Wiedziałem doskonale że oferta została wysłana również do konkurencji a co za tym idzie cena za usługę będzie mocno zaniżona – chciałem to zrobić aby mieć jakieś relacje z Urzędem tm bardziej że zakupiłem platormę do zdjęć lotniczch a to już ciut inna perspektywa.Czasami trzeba stracić aby zyskać i tak właśnie jest w tym przypadku.
Co do jakości zdjęć są poprawne nie wyrywają z butów bo nie było budżetu /wymagania kosmiczne jednak szybko zostały zweryfikowane/ niebawem będzie można je obejrzeć w publikacjach które zostaną wydane.
Reasumując:
Przyjąłem to zlecenia w myśl zasady aby zyskać trzeba stracić. Gdybym nie ja to wziął to „konkurencja” po równie śmiesznych pieniądzach.
Najłatwiej jest siedzieć za klawiaturą i czytać o przetargach za naście tysięcy złotych podkreślam czytać.
Pozdrawiam


Ucieszyłem się z tej odpowiedzi, bo chciałem wiedzieć, skąd biorą się takie oferty na rynku.
Pan Marcin pisze, że Siewierz to dziwne miasto, ale pewnie nie różni się niczym od setek innych miast podobnej wielkości. Dla fotografa praca w takim miasteczku na pewno wiąże się z wieloma ograniczeniami. Przede wszystkim nie ma tam  zapewne wielu klientów z dużymi budżetami na fotografie. Konkurencja, o której pisze pan Marcin, też nie ułatwia życia. Ale czy proporcjonalnie do ilości potencjalnych klientów, w Siewierzu jest większa konkurencja, niż w moich Katowicach lub w Warszawie? Jakoś nie chce mi się w to wierzyć. 
Argument, że jeśli ja tego nie zrobię, świadomie na tym tracąc, zrobi to ktoś z moich konkurentów, nie jest dla mnie dobrym argumentem. 
Załóżmy, że pan Marcin rzeczywiście pozna się dzięki temu z Urzędem Gminy. Czy po zrobieniu tego zlecenia po cenach poniżej kosztów, uda się następnym razem pracować po normalnych stawkach? Moje dwudziestoletnie doświadczenie w pracy jest jednoznaczne. NIE. Klient, który raz dostał coś po niskich cenach, nie kupi w przyszłości tego samego znacznie drożej. Wiele razy sam dawałem się nabrać na pracę z nowym klientem na zasadzie: Pierwszy raz musi pan dać nam dobry rabat, bo chcemy z panem podjąć stałą współpracę. W końcu nauczyłem się odpowiadać w taki sposób: Oczywiście, bardzo chętnie podejmę stałą współpracę i jestem gotów udzielić bardzo korzystnych rabatów, jak tylko rzeczywiście współpraca okaże się stała, natomiast pierwsze zlecenie zróbmy po normalnych stawkach. No i zawsze wtedy kończy się współpraca. W końcu liczba fotografów, którzy dadzą rabat na początku jest ogromna i ciągle na rynku pojawiają się nowi. Działając w ten sposób, wiele firm jest w stanie przez długi czas dostawać zdjęcia po bardzo niskich cenach.

Z urzędami jest jeszcze inna sprawa. Większość zleceń i tak musi mieć rozpisane procedury przetargowe lub zapytanie ofertowe. A w 99% zapewne robi się je podobnie, jak przetargi na zakup spinaczy biurowych. Ważna jest tylko cena….


Zgadzam się, że pracując w małym mieście, znacznie trudniej jest znaleźć dobrych klientów. Jednak sam znam kilku fotografów, pracujących w niedużych miastach, a mimo to mających klientów z całej Polski. W dzisiejszych czasach i możliwościach kontaktowania się przez internet nie jest to trudne. Ja też mam paru klientów, których nie widziałem nigdy na oczy, z którymi kontaktuję się wyłącznie przez internet. 
Do tego jest jedynie potrzebna prosta strona z paroma dobrymi zdjęciami. Dawno już zrozumiałem, że zamiast pracować przy bardzo nieopłacalnych zleceniach, o wiele bardziej opłaca się robić zdjęcia do własnego portfolio, dzięki którym znajduję potem dobrych klientów. To po prostu działa.

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

4 sierpnia 2011

| przez

Przetarg na sesję za prawie 193 000 euro

Wiem, że kolejny opisywany przetarg może być już nudny, ale tym razem w grę wchodzą naprawdę duże pieniądze, bo wartość zlecenia może sięgnąć prawie 193 000 euro. Prawie.

No, może przesadziłem trochę, jednak i tak jest to przetarg, na który przewidziano kwotę pomiędzy 14 000  a 193 000 euro. Tę informację można przeczytać na samym początku dokumentu. Brzmiało obiecująco, więc tym chętniej czytałem dalej. Do zrobienia jest sesja portretowa dla piętnastu osób niepełnosprawnych, reportaż z próby generalnej przedstawienia teatralnego, premiery oraz jakiejś imprezy podsumowującej. Do tego uczesanie i zrobienie makijaży tym piętnastu osobom.
Nie jest to temat, w którym czułbym się dobrze, no ale skoro jest na to taka kasa to może warto zrobić „chałturkę” 🙂

Czytam kolejną stronę dokumentu, potem kolejną i kolejną, dowiedziałem się, że fotograf musi posiadać doświadczenie w zrealizowaniu co najmniej dwóch sesji dla przynajmniej 3 osób. Pogrzebałem w pamięci i stwierdziłem, że ze dwie sesje znajdę, czyli nadaję się. Fryzjer i wizażystka natomiast muszą mieć już jakiś papier udowadniający, że mają wykształcenie zawodowe. Dobrze, że od fotografa nie chcą papieru, bo przecież nie mam.
Przez kolejnych kilka stron wymieniane są potrzebne załączniki i oświadczenia, polisy, odpisy i pełnomocnictwa.

Nie jestem w stanie dokładnie określić, co jest na kolejnych stronach, bo mam wrażenie, że ciągle to samo co na poprzednich. Natomiast już na 24 stronie znalazłem, że Zamawiający przewiduje 6 dni zdjęciowych na zrobienie portretów. Całkiem rozsądnie, jeden dzień na próby i potem 3 osoby dziennie. Całkowicie do zrobienia na dobrym poziomie.

Kiedyś zrobiłem coś w teatrze…

I już na kolejnej stronie mały zabawny szczegół. Zdjęcia mają być dostarczone w rozdzielczości 600 dpi. I koniec. Ponieważ to jedyne wymaganie co do jakości, to teoretycznie mogę zrobić foty ajfonem. Przy 600 dpi będą miały pewnie wielkość znaczka pocztowego, ale będą zgodne ze specyfikacją.

Na 36 stronie dowiedziałem się o konieczności informowania każdej z fotografowanych osób, że fryzury są współfinansowane przez Unię Europejską: „pięknie pani wygląda w tych lokach, a wszystko to dzięki unijnym funduszom, proszę podpisać mi zaświadczenie o oświadczeniu pani tej informacji”

Strona 40 – harmonogram świadczonych usług fryzjerskich.
Strona 49 – harmonogram świadczonych usług w zakresie makijażu.
Strona 54 – oświadczenie o dysponowaniu bazą lokalową do wykonania usługi uczesania.

Od strony 59 znowu powtarzają się te same informacje co wcześniej… 63 – dowiaduję się, że w trakcie spotkania uczestniczek z Wykonawcą, fryzjerem i wizażystką, omówiony zostanie m.in. dobór garderoby. Ponieważ nie zajmuje się tym ani fryzjer, ani wizażystka, czyli musi zrobić to fotograf.

Kolejne strony znowu od początku opisują to samo, już dawno przestałem czytać dokładnie zresztą.
Wreszcie strona 76: koniec.

Podoba mi się, że ktoś wymyślił ideę zrobienia sesji osobom niepełnosprawnym oraz reportażu z przedstawienia, aby mogli się przekonać, że są traktowani na równi z innymi ludźmi. Budzi podziw kwota przeznaczona na taką sesję, choć tym razem po raz pierwszy zastanawiam się, czy aby nie jest przesadzona. Tylko dlaczego jest to wszystko tak  skomplikowane? 76 stron dokumentów, które fotograf musi przeczytać i przeanalizować!
Aha, o wyborze oferty będzie decydować w 100% cena……

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

29 lipca 2011

| przez

Przetarg dobrze przygotowany?

Zgodnie z obietnicą oto kolejny przetarg na wykonanie sporej sesji zdjęciowej. No, właściwie to jest to zapytanie ofertowe, ale przetarg bardziej pasował mi do tytułu 🙂
Zapytało nas Wrocławskie Centrum Badań EIT+ o zrobienie dwóch sesji, letniej i zimowej. W ramach sesji letniej trzeba zrobić 55 fotografii budynków i parku oraz 140 zdjęć pracowników (w tym 130 legitymacyjnych). Sesja zimowa to 10 zdjęć budynków i parku.
Tu znajdziecie wszystkie dokumenty. Oferty można składać do 2 sierpnia, więc spieszcie się.


Tak, jak poprzednio opisane zapytania, ten również mieści się w kwocie do 14 tys. euro. Teoretycznie zapytanie ofertowe ma być prostszą formą przetargu, co kojarzy mi się z minimum formalności. Jeżeli czytaliście dokumenty z poprzedniego zapytania, to pamiętacie, że tam wystarczyło podać cenę i to  było wszystko, czego zleceniodawca oczekiwał.


A tym razem mamy niezłą przeprawę z umowami, załącznikami, formularzami i oświadczeniami. Samo przeczytanie ze zrozumieniem tego wszystkiego zajęło mi dużo czasu i, nim dotarłem do połowy, już zdążyłem się zniechęcić…
Ilość wszystkich papierów sprawia, że mam wrażenie, jakby zlecenie tej sesji było kwestią bezpieczeństwa narodowego. Chyba bałbym się podpisać to wszystko bez konsultacji z prawnikiem. Ale skoro bez wiedzy prawniczej udało mi się znaleźć w treści umowy zapis, który jest bezsensowny, to co dopiero może znaleźć prawnik i zinterpretować w zależności od potrzeb? Ja znalazłem takie zdanie w punkcie mówiącym o możliwych polach eksploatacji: e) sporządzania wersji obcojęzycznych i tłumaczeń na inne języki niż polski. Bardzo chciałbym zobaczyć, w jaki sposób przetłumaczą zdjęcie na inny język!

Nawet rekina można zrobić w balona, a co dopiero fotografa…







Im bardziej czytałem, tym bardziej nie podobało mi się to wszystko. Choć na początku, czyli gdy pobieżnie przejrzałem założenia sesji, wydawało mi się, że wreszcie jest klient, który dobrze wie, czego chce, rozumie specyfikę robienia takich fotografii. Zamiast podawać konkretne parametry aparatów, w zapytaniu jest mowa o przeprowadzeniu sesji na najwłaściwszym sprzęcie fotograficznym do poszczególnych rodzajów zdjęć. I bardzo dobrze. Zamawiający daje też dostatecznie dużo czasu na zrobienie zdjęć. 
Na tym jednak kończą się dobre wiadomości. 


Przejście przez wszystkie dokumenty może nie przeraziłoby księgowego, ale fotografa na pewno. Mnie niepokoi też inna rzecz. Zamawiający zastrzega sobie prawo do wyboru zdjęć, za które chce zapłacić. Czyli  robimy sesję letnią – 55 fotografii budynków, 130 legitymacyjnych i 10 zdjęć grupowych, a potem klient stwierdza: yyyy…, to ja wezmę te 5 i jeszcze te 2.
Ciekawy jestem, jak byłaby liczona cena jednego zdjęcia? Jakoś dziwnie przechodzi mi do głowy taki wzór: 55+140=195, czyli jedno zdjęcie to koszt CENA CAŁOŚCI dzielone przez 195.


Oczywiście nie posądzam EIT+ o taki sposób myślenia, by zamówić więcej, a potem kupić mniej. Po prostu, mimo całej złożoności umowy, nie ma zapisu, jak policzyć cenę części zdjęć. Zresztą sam zapis, który mówi, że klient może kupić tyle, ile chce, z powodu BO TAK, nie podoba mi się.


No i na koniec warto zadać najważniejsze pytanie. Co decyduje o wyborze ofert? Na szczęście nie ma tu zapisu, że wygrywa najniższa oferta. Wygrywa bowiem oferta, która zdobędzie najwięcej punktów. A za co można zdobyć najwięcej punktów? Zgadliście! Za najniższą cenę…….

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

22 lipca 2011

| przez

Znamy szczęśliwca, który zrobi 80 zdjęć na koszt UE

No i jestem ciekawy, ilu z Was złożyło ofertę w głośnym ostatnio zamówieniu publicznym na 80 zdjęć dla gminy Siewierz? Może ktoś z Was myślał, że ma asa w rękawie, bo dał niską cenę i wygra ten konkurs?
Zmartwię Was, bo każdego asa może przebić Joker. Po prostu Joker zawsze wygrywa 🙂

W tym przypadku właśnie wygrał Joker. Przeczytajcie sami ogłoszenie wyników, nie chcę odbierać Wam tej przyjemności….

Kilka osób przysłało mi już swoje komentarze, ale nie nadają się do publicznego cytowania. Mnie zabrakło tchu w piersi i zbaraniałem, gdy kumpel podesłał mi to ogłoszenie (dzięki Adam).
Pięć razy musiałem przeliczyć, ile kosztuje jedno zdjęcie, bo nie wierzyłem. Pewnie macie ten sam problem, więc pozwolicie, że pomogę. Jedno zdjęcie kosztuje 10 zł brutto!!! Te pozostałe 30 zł to, jak mniemam, są przeznaczone na koszty logistyki całej sesji.

Brakuje mi już sił, by pisać, co o tym myślę i jak to jest możliwe, że ktoś może ZROBIĆ tyle zdjęć za tak mało kasy. Ale już po chwili pomyślałem sobie, że w sumie to bardzo dobra wiadomość. I to dla wszystkich fotografów. Po co mamy jeździć, męczyć się, wydawać kasę na sprzęt, obrabiać itd, skoro mamy tu firmę, która robi zdjęcia reklamowe po 10 zł brutto i to z przekazaniem pełnych praw! Zamiast robić samemu, będę im zlecał, potem dodam swoją marżę, tak od 1000% do 5000% i skasuję klienta. A sam będę w tym czasie siedział w knajpie i pił spokojnie piwo.

Nie myślcie bowiem, że wygrała jakaś kiepska firma. Bez problemu znalazłem link do strony firmy dumpingującej ceny. Obejrzyjcie sami, myślę, że taka firma podejdzie do zlecenia poważnie i zdjęcia będą świetnie reklamować walory turystyczne okolic Siewierza. Czekam z niecierpliwością na gotowe zdjęcia, chętnie bym je tu pokazał.

A tak na poważnie. Ręce opadają….

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

12 lipca 2011

| przez

Jest zapytanie o 80 zdjęć czyli wydajemy unijne pieniądze

Tym razem mam dla Was informację o aktualnym zapytaniu ofertowym na wykonanie 80 fotografii, ilustrujących walory turystyczne gminy Siewierz. Teoretycznie wszystko jest w porządku. Nie ma jakichś chorych wymogów, ani nierealnych terminów, tak jak w zapytaniu, o którym pisałem już kiedyś.

No prawie nie ma, bo termin jest mocno napięty. Oferty należy składać do 19 lipca,  a gotowe fotografie należy oddać do 28 lipca. No ale ciągle jest to teoretycznie realne.

W czym więc tkwi haczyk? W procedurach. Co zdecyduje o wyborze fotografa? Oczywiście nie jakość techniczna zdjęć, nie interesujące pokazanie krajobrazów, nie doświadczenie w tego typu realizacjach, a jak zwykle – CENA.

To zdjęcie zrobiłem w okolicach Siewierza ajfonem, czy podobnie będą wyglądały fotografie, które będą reklamować gminę ?

Gdybym robił normalną kalkulację na 80 fotografii tego typu wyglądałaby ona tak:

1. Zastanowiłbym się, ile potrzebuję dni zdjęciowych. Zdjęcia należy zrobić w tym przypadku o różnych porach dnia. Zakładając, że pogoda będzie nadal tak kapryśna, jak teraz, trzeba założyć, że zajmie to cały dostępny czas, czyli 9 dni. Przyjmę tu minimalną cenę za dzień zdjęciowy czyli 1000 zł. Tu nie można sobie pozwolić na obsuwę, bo kary za spóźnienia są bardzo wysokie.
2. Koszty transportu, może i noclegów, wyżywienia. Powiedzmy 1000 zł.
3. Obróbka graficzna zdjęć. Zakładam, że oddaję materiał na bardzo dobrym poziomie, czyli obróbka musi być dobra. Na dodatek grafik, możliwe, że będzie musiał pracować też nocy, by obrobić materiał z ostatnich dni zdjęciowych. Zakładam koszt na poziomie 50 zł za zdjęcie.
4. Ostatnia rzecz, to przekazanie pełnych praw autorskich. Taki jest wymóg i koniec. Muszę więc pamiętać, że już nigdy więcej te zdjęcia nie przyniosą mi ani złotówki. Ile powinno kosztować przekazanie pełnych praw do jednej fotografii, której potem nabywca będzie mógł używać na wszystkich polach eksploatacji, wszędzie i zawsze?
100 zł ? To cena śmiesznie niska ale przyjmijmy i taką.

A więc podsumujmy : 9000 + 1000 + 4000 + 8000 = 22.000 zł + VAT co nam daje 27.060 zł. ( cena brutto musi się zmieścić w kwocie 14.000 euro), czyli mieszczę się.

A jakie będą realne oferty? Stawiam, że wygra oferta z ceną 1000 – 2000 zł. W końcu liczy się tylko cena. A zawsze ktoś się znajdzie, kto zrobi za pół darmo. Aby się o tym przekonać zamierzam złożyć ofertę, gdyż wtedy w łatwy sposób dostanę informację o wynikach.

No dobrze, przecież nie ma w tym nic złego, że urząd chce wydać jak najmniej. To co mnie przeraża w podejściu urzędników do przygotowania takiego zapytania, to kompletny brak zrozumienia, że fotografii nie da się kupować tak, jak papieru toaletowego. Zdjęcie jednego fotografa nie będzie takie samo, jak drugiego. Ten sam obiekt można sfotografować na wiele sposobów. Można to zrobić tak, że oglądający będzie chciał tam przyjechać i tak, że nawet nie będzie chciał na to spojrzeć.

Urząd nawet nie chce obejrzeć portfolia fotografów. Wystarczyłoby, żeby kryterium wyboru było 50 % cena, 50% tzw. „wartość artystyczna” fotografii w portfolio. To chyba nie problem ściągnąć dwie osoby znające się na ocenie zdjęć. Chociaż nie. Bo jeżeli wzięliby do oceny fotografii kogoś, kto weźmie najmniej za swoją pracę to ….

Mamy więc do wydania trochę unijnych pieniędzy na promocję to wydajmy je. Kupmy najtańsze fotografie, które mają reklamować nasz region. Kampanię zrobimy i mamy to z głowy. A, że to nie przyciągnie turystów? No trudno, to zrobimy kolejną kampanię.
Obawiam się, że w ten sposób to działa….

A jeżeli ktoś z Was czuje się na siłach i chce te zdjęcia zrobić na dobrym poziomie i taniej niż ja, to podaję link do zapytania. I życzę powodzenia 🙂

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

1 kwietnia 2011

| przez

Jest zapytanie o 2000 zdjęć!!!

Ale nie cieszcie się tak, konkurs jest już rozstrzygnięty. Zresztą i tak nie mielibyście szans go wygrać. Ale od początku….

Dwa tygodnie temu znajoma podesłała mi link do zapytania na zdjęcia. Przeczytałem szybko i od razu stwierdziłem, że sprawa jest duża. Śląska Organizacja Turystyczna szuka wykonawcy 2000 fotografii do 6 przewodników krajoznawczych, prezentujących walory turystyczne województwa śląskiego.
2000 zdjęć!!! Wstępny podział mówił, że 30% zdjęć to będą krajobrazy w 4 porach roku, 20% to krajobrazy i atrakcje z wizerunkiem turystów i 50% to budynki, muzea z zewnątrz i wewnątrz.

600 zdjęć trzeba wykonać w 4 porach roku. To już brzmi groźnie, a więc w pewne miejsca pojedziemy kilka razy. Nie wiemy oczywiście, ile realnie lokacji składa się na 2000 zdjęć, ale przyjmijmy założenie, że średnia odległość od jednej lokacji do drugiej to 10 km. Myślę, że biorąc pod uwagę, że trzeba gdzieś pojechać, a potem wrócić, że trzeba czasem pojechać ponownie, bo pogoda się załamała itd, to są to i tak bardzo ostrożne szacunki. Daje nam to więc 20.000 km. Przy średnim spalaniu 7l / 100km i cenie paliwa 5 zł, jest to kwota 7000 zł. To pierwszy koszt.
Czytam dalej. Teraz o parametrach technicznych. Foty zrobione cyfrą muszą mieć minimum 5000 pikseli po dłuższym  boku. Ok, to byłbym w stanie zapewnić. Ale przy 300 dpi ma wyjść z tego format B1. Co??? To jakaś bzdura! Nie ma szans, by plik mógł spełnić te dwa wymagania jednocześnie.

Kolejny wymóg to aparat średnioformatowy. No cóż, no to już nie spełnię wymagań. Idźmy dalej. 20% zdjęć ma być zrobionych obiektywem 17mm. Co????? 17mm do średniego formatu? Nie słyszałem o takim obiektywie! Kolejna bzdura, która potwierdza moje przypuszczenia, że ludzie tworzący warunki tego zapytania nie mają pojęcia, o czym piszą.  Na szczęście po kilku dniach ktoś się zorientował i zmieniono wymóg na 28mm. Przynajmniej taki obiektyw istnieje.

Zdjęcia mogą też być zrobione na slajdach minimum 6 x 4,5 cm (no to już prawie wracam do gry, Ola ciągle ma Mamiya’e), a najlepiej 6 x 9 cm (przypomniałem sobie, w której walizce leży moje Cambo).
Postarajmy się teraz teoretycznie policzyć koszt zrobienia tego zlecenia na slajdach w wersji minimum czyli 6 x 4,5 cm. Nie mam pojęcia, ile teraz kosztuje film i wywołanie, więc posłużę się cenami, jakie pamiętam z czasów, gdy pracowałem na filmach. Średnia cena dobrego slajdu to było 15 zł, wywołanie również 15 zł. Czyli mamy 30 zł za 15 klatek. Nigdy nie robiłem bracketingu mniejszego niż 3 klatki. Czyli mamy 30 zł za 5 zdjęć, co daje nam kwotę 12.000 za całość zlecenia. Obawiam się jednak, że dzisiaj ceny poszły do góry. A skanowanie?

Można oczywiście zrobić to na średnioformatowej cyfrze. Ile jest takich aparatów w Polsce? Nie liczmy najstarszych przystawek 16Mp ( 4048 x 4048 px ), które nie spełniają wymagań klienta. Ja znam dwie osoby, które mają taki sprzęt i obaj są z Warszawy. Obaj też na pewno nawet nie pomyśleliby o takim zleceniu.
Jaki jest koszt takiego sprzętu? W zależności od producenta, trzeba liczyć się z kwotą rzędu od 50.000 zł wzwyż (za aparat i dwa-trzy obiektywy) i nadal są to bardzo ostrożne szacunki. 80.000 – 100.000 zł jest o wiele bardziej realne.

Teraz kolejne czynniki, które komplikują całość. Pierwszy i najważniejszy to pogoda. Jak dużo jest w ciągu roku pogodnych dni, kiedy słońce świeci pięknie, a niebo jest prawie bezchmurne? Raczej mało. A to przecież idealnie warunki do fotografii architektury i pejzażu (również ten wymóg dobrego oświetlenia jest zapisany w zapytaniu). Jeżeli teraz jeszcze weźmiemy pod uwagę, że każdy obiekt wymaga oświetlenia o konkretnej porze, to tylko mamy kolejne problemy.

Wymagane są zdjęcia z turystami. A co z prawami do wizerunku? Może część zdjęć da się zrobić tak, by postacie były daleko i były nierozpoznawalne. Ale trzeba brać pod uwagę, że nie zawsze tak się uda. Trzeba więc podpisywać umowy z ludźmi, a może i czasem zapłacić za prawo do wykorzystania wizerunku. Ja nie zaryzykowałbym procesu o bezprawne wykorzystanie czyjegoś wizerunku.

Wiele obiektów to miejsca, gdzie wcześniej trzeba się umówić, dostać zezwolenie na zdjęcia wewnątrz itd. A to oznacza czas, jaki trzeba na  to poświęcić. No właśnie, czas.
Na wykonanie całości zlecenia klient daje czas do 20 grudnia 2012 r. Zaczynamy po ogłoszeniu wyników, czyli dzisiaj. Jeżeli będziemy pracować codziennie i robić średnio 7 i pół zdjęcia to zdążymy. I to z dojazdem, zaplanowaniem, obróbką, opisem zdjęć itd.
Aha, jeszcze jedno. Klient zastrzega sobie możliwość wyboru konkretnych zdjęć, czyli trzeba zrobić ich więcej… Przeczytajcie uważnie całość dokumentu, a zobaczycie, ile jeszcze innych wymagań ma klient.
Jak myślicie, na ile jest to realne?

Dzisiaj rozstrzygnięto konkurs i ogłoszono zwycięzcę. Ofert było tylko pięć. Najniższa to 12.300 zł. Umarłem ze śmiechu.
Najwyższa to 300.000 zł, kolejna 196.800 zł brutto więc trzeba jeszcze odjąć od tego vat. Czyli koszt jednego zdjęcia to około od 80 do 120 zł netto. Uważam to za bardzo realną cenę. Dlaczego?
Do wykonania tego zlecenia potrzeba 2-4 osób, które nic innego w tym czasie już nie mogą zrobić, a muszą i tak mieć sporo szczęścia do pogody.

Jaka więc oferta wygrała? Trzymajcie się mocno. 41.820 brutto czyli 34.000 netto… 17 złotych polskich za zdjęcie ze średnioformatowego aparatu….
Zwycięzcą jest pan Tomasz Gębuś, fotograf z bardzo dużym doświadczeniem w fotografii krajobrazowej. Nie wątpię, że zdjęcia zrobione będą bardzo dobre. Mówię całkowicie poważnie. Ale wszyscy trzymajmy za niego kciuki, by udało mu się to zrobić. Przed panem Tomkiem wielkie wyzwanie. No i 7,5 foty dziennie do zrobienia. Dzień w dzień.
A potem jeszcze 60 dni oczekiwania na zapłatę po oddaniu całego materiału. Trzeba być bardzo bogatym, by tak pracować.

I na koniec jeszcze jedno. Na czym opierała się Śląska Organizacja Turystyczna, szacując przewidywany koszt zlecenia na 50.000 zł brutto? Otóż zamówiła ona studium wykonalności projektu w firmie NBC Nizielski & Borys Consulting.
Nie wzięli tej kwoty z kosmosu, ale było ona precyzyjnie wyliczona przez specjalistów na pewno najwyższej klasy. Bardzo chciałbym wiedzieć, w jaki sposób panowie z NBC to wyliczyli?
Te moje domysły, jakie przychodzą mi do głowy, chyba nie nadają się do publikacji.
Przemyślcie sobie to, przeczytajcie listę wymaganych obiektów i zastanówcie się, za ile opłacałoby się Wam zrobić takie zlecenie. Jestem ciekawy…

Najlepiej jest wszystko ukryć we mgle, ważne, by było elegancko…

ps. nie odpowiadam za treść komentarzy, jakie mogą się tu teraz pojawić…..

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

17 października 2010

| przez

Ile kosztuje zdjęcie?

Uwielbiam takie pytanie. Dzwoni klient, nie podaje żadnych konkretów i chce wiedzieć, ile będzie musiał zapłacić. A skąd ja mam to wiedzieć? Czasem, jeśli pytanie jest zadane w wyjątkowo kretyński sposób, to odpowiadam, że między 1000, a 10.000 zł. Głupie pytanie, głupia odpowiedź.

Jasne, że nie każdy musi być uświadomiony w kwestii praw autorskich. Nie każdy musi być zorientowany, jak duża musi być ekipa, by powstało zdjęcia. Ale przynajmniej powinni wiedzieć, jakie zdjęcie by chcieli i do czego jest im potrzebne.
Pytam się więc grzecznie, jak sobie to zdjęcie wyobrażają i gdzie chcą go używać. Najczęściej słyszę, że ma być fajne i chcą używać wszędzie. Super, teraz to już wszystko wiem. Próbuję dalej. A do kogo kierują tę reklamę? No, do młodych i dynamicznych i do rodzin. A, i jeszcze do emerytów.
Zmieniam taktykę. A ilu modeli chcieliby na sesji? Dziewczynę i faceta, a może jednak dwie dziewczyny albo dwóch facetów. OK, rozumiem, policzę różne wersje.
Wizaż jest jeszcze dla klienta oczywisty. Fryzjer? Po co, czy wizażystka nie może uczesać modeli? Jasne, że może. Stylista? A do czego będzie nam potrzebny? Choćby po to, by modele byli w coś ubrani. A to nie mogę przynieść ubrań ze sobą? Jasne, że mogą.
Wiem już, że nie warto nawet zadawać kolejnych pytań. Kierownik produkcji, asystent, postprodukcja to wszystko nie będzie potrzebne. Nie będzie, bo już wiem, że nie zrobię tego zlecenia.  Jakąkolwiek cenę podam i tak będzie za wysoka. Nie ma się czym przejmować. Mamy kapitalizm i każdy może pracować za tyle, za ile chce, każdy ma prawo zapłacić tyle, ile chce.
Wycena fotografii jest sprawą abstrakcyjną. Z jednej strony oczywiście są koszty utrzymania studia, koszty sprzętu, ekipy, pola eksploatacji zdjęcia, czas pracy fotografa. Z drugiej strony honorarium fotografa wyceniane jest w zależności od jego popularności. Po prostu prawa rynku.
Andrzej Koniakowski opowiadał mi, jak kiedyś było. Zakład pracy zwracał się do SPAFu o zrobienie zdjęć. Ci delegowali fotografa, wyceniali zdjęcia, a raczej narzucali cenę, bo o negocjacji nie było mowy. A następnie, zatwierdzali gotowe zdjęcia i klient nie miał już nic do gadania, musiał płacić. To były złote czasy…

Parę miesięcy temu postanowiłem pierwszy i ostatni raz wystartować w publicznym przetargu. Miały to być zdjęcia w kilku lokalizacjach, wszystko w plenerze, więc zależne od pogody, do przejechania było około 2000 km. Obliczyliśmy, że zajmie to około 7 dni i to przy założeniu, że cały czas będzie pogoda,  a na to nie można nigdy liczyć.
Oferta, która wygrała, była na poziomie 15% naszej ceny. Cóż, cena czyni cuda.

Zawsze znajdzie się ktoś tańszy. Nie można się tym przejmować. Trzeba robić swoje.

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej