23 stycznia 2015

| przez

Kredyty we frankach drożeją? Olać to, jest inny problem.

Mnie też dotyczy zaskakująca decyzja Szwajcarów, ale ma szczęście w dosyć niedużym stopniu. Natomiast wczoraj w trakcie rozmowy z kumplem, uzmysłowiłem sobie, że ceny oświetlenia Elinchrom czy Broncolor mocno wzrosną. Rzuciłem dzisiaj szybko okiem na nowy cennik i niestety jest o około 15-20 % drożej.

Niby nie planowałem jakiś zakupów, ale jest parę rzeczy, które bym chciał, więc ta wiadomość zdecydowanie nie jest dobra. Banki szukają rozwiązania co można zrobić dla kredytobiorców i z tego co czytałem już kilka propozycji mają. Mam nadzieję, że Elinchrom też coś wymyśli, bo nagle jego konkurencyjność spadła. Profoto jest ciągle jeszcze na innej półce cenowej, Bowens natomiast zyskał teraz trochę przewagi na niektórych produktach. Mnie oczywiście najbardziej interesuje Elinchrom, bo na tym systemie pracuję.
Panowie Szwajcarzy, zróbcie coś !

PS. Sprawdziłem, że w kilku sklepach można jeszcze kupić Elinchroma po starych cenach, jeśli więc planowaliście takie zakupy, to trzeba się śpieszyć.

PS2. Wieczorem widzimy się na #fotopiwie

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

Spytaj Artura czyli jaki softboks wybrać

Opublikowane w Bowens, Elinchrom, porady, sprzęt, Spytaj Artura |

19 listopada 2013

| przez | 1 komentarz

rlat100 pisze…
Artur, gdybyś miał wybrać najbardziej uniwersalne softboxy, takie które pozwoliłyby Ci zrealizować większość zleceń, co byś kupił?

Dobre pytanie. Sam musiałem się zastanowić nad tym trochę i obawiam się, że nie można na takie pytanie jednoznacznie odpowiedzieć. No dobrze, ale na coś trzeba się zdecydować więc zastanówmy się.

Tak naprawdę, to mamy do wyboru softy prostokątne lub okrągłe. No prawie okrągłe, bo oktagonalne. A to wszystko w wersji : małe lub duże. Nie jest więc tak źle jeśli chodzi o wybór. Zacznijmy od wymiaru. Tu jest prosty wybór – duże jest lepsze 🙂 Dlaczego? Zacznijmy od początku, czym jest i do czego stworzony jest softboks?

Ma on jedno zasadnicze zadanie – zmiękczyć światło. Montujemy więc przed palnikiem jeden albo dwa deflektory, a mówiąc prościej coś półprzepuszczalnego, co zwykle jest białą tkaniną ( czasem można spotkać kevlar lub pleksi ). Dodajemy obudowę, która ma za zadanie skierować całe światło w jednym kierunku, wykładamy ją srebrnym materiałem by jak najwięcej światła odbić do przodu i mamy gotowey softboks. Światło przechodząc przez tę białą szmatkę rozprasza się i uzyskujemy zamiast punktowego źródła światła, całą płaszczyznę równomiernie świecącą. Proste? No właśnie nie do końca.

Z tą równomiernością są największe problemy. Najprostsze i najtańsze softboksy zamiast świecić równomiernie, dają efekt gorącej plamy czyli jasno na środku i ciemno w rogach. Wygląda to jak winieta na obiektywie. Im lepsza konstrukcja tym bardziej równomierne będziemy mieli światło. Jeżeli weźmiemy dwa softy z tej samej firmy i tej samej wielkości, to zawsze oktagonalny będzie świecił bardziej równomiernie niż kwadratowy. To prosta konsekwencja braku rogów 🙂 Najgorzej będzie natomiast ze stripami czyli softboksami długimi i wąskimi. Tu nawet dobra konstrukcja ma duży problem by wygrać z prawami fizyki.

Porównując do naturalnego światła, softboks daje nam efekt podobny do tego jaki uzyskujemy fotografując przy zachmurzonym niebie. Przy czym słowo „podobny” jest tu kluczowe. Ja też jestem „podobny” do George’a Clooneya, bo jestem facetem 🙂
Zachmurzone niebo ( mam tu na myśli białe, jednolite chmury ), daje nam ekstremalnie miękkie światło beż żadnych cieni, głównie dlatego, że powierzchnia świecąca jest ogromna. Do modela czy przedmiotu światło dociera więc z zarówno z góry jak i z przodu i boków. Mój największy soft 140×200 cm jest śmiesznie mały w porównaniu z niebem. I nawet gdybym miał dziesięć takich softów złączonych ze sobą, to nadal jest to nieporównywalnie mała powierzchnia świecąca.
Nie możemy mieć w studio softboksu wielkiego jak całe niebo, ale możemy za to zrobić z nim coś, czego nie zrobimy z niebem. Możemy przysunąć go do modela. Dzięki temu pozornie zwiększymy powierzchnię softboksu. Najłatwiej to można zrozumieć patrząc jak odbija się w szklanej czy lustrzanej kuli softboks. Gdy postawicie go dwa metry od kuli, będzie tylko małą plamką na jej powierzchni. Gdy przysuniecie go na odległość pięciu centymetrów, wtedy będzie odbijał się na połowie powierzchni kuli.
Im bliżej umieścicie softboks tym mniejszy cień będzie rzucał model. Tak samo, im większy będzie softboks, też tym mniejszy będzie cień.

Jeżeli więc, skoro większy jest softboks jest lepszy, dlaczego producenci proponują tyle różnych rozmiarów? Po pierwsze dlatego, że nie w każdym studio zmieszczą się ogromne softy, po drugie, bo mniejsze łatwiej jest transportować, są też tańsze, ale przede wszystkim, bo nie każdy potrzebuje super miękkiego światła. Mniejszy soft, jak już ustaliliśmy, daje ostrzejsze światło i mocniejszy cień. I to jest dla wielu fotografów istotne, nie każdy chce fotografować wyłącznie przy zachmurzonym niebie 🙂

 

Tu świeciłem jednym softboksem – Wafer 100 x 140 cm

 

Tu też świeciłem jednym softboksem – Rotalux Deep 100 cm – Elinchrom

 

Pomówmy teraz o kształcie.
Pewnie nie raz czytaliście, że fotografując ludzi, najlepiej jest użyć octy czyli softboksu oktagonalnego. Takie źródło światła jest podobno najlepsze do portretów. Ja wiem, że zdecydowaną korzyścią jest okrągłe odbicie w oku modela zamiast kwadratowego, jakie da nam kwadratowy soft. I tak naprawdę nie mam żadnych konkretnych dowodów, że oktagonalny softboks jest lepszy niż kwadratowy czy prostokątny. Przez kilka lat się nad tym zastanawiałem, obserwowałem i nic konkretnego nie odkryłem. Widziałem natomiast zdjęcia z backstage’u sesji robionych przez moich mistrzów czyli Patricka Demarchelier i Andreasa Bitesnicha gdzie świecili prostokątnymi softami, a zdjęcia były genialne. Nie ma bowiem znaczenia tylko sam kształt, ale też wielkość i konstrukcja softboksu. No i umiejętności fotografa 🙂

Wafer 140 – Bowens fot. calumetphoto

Gdy zastanowiłem się jeszcze raz, doszedłem do wniosku jakie softy kupiłbym, aby były najbardziej uniwersalne.
Kupiłbym dwa prostokątne o wymiarach 100 x 140 cm. Dostatecznie duże by oświetlić całą postać i jednocześnie mieszczące się w każdym studio, a nawet domu. I wybrałbym nie Elinchroma, którego lampy używam na co dzień, ale Wafer Bowensa. Mam taki jeden i jest genialny. Świeci niewiarygodnie równomiernie, a dzięki wymiennym wewnętrznym deflektorom z kevlaru, można regulować miękkość światła. No i Bowens sprzedaje adaptery do wszystkich systemów lamp. Mając już takie softy, zainwestowałbym jeszcze w czarną, nieprzepuszczającą światło tkaninę, z której zrobiłbym maskownice, by móc przerobić prostokąt na octe lub stripa. Zresztą Bowens oferuje nawet takie gotowe za skromną opłatą 😉

fot. calumetphoto

Bowens reklamował kiedyś Wafera jako swój prywatny kawałek nieba i coś w tym jest.

 

28 października 2013

| przez

Spytaj Artura czyli coś mi uciekło czyli o temperaturze barwowej

Od dłuższego czasu nikt nie zadał mi żadnego pytania, na które mógłbym odpowiedzieć. Tak sądziłem do dzisiejszego wieczora, do momentu gdy zajrzałem do zakładki Spytaj Artura. Jakie było moje wielkie zdziwienie, gdy zobaczyłem tam, zadane konkretne pytanie, na które zresztą obiecałem odpowiedzieć i nie zrobiłem tego…. Obok mojej odpowiedzi obiecującej opisanie problemu była data 17 luty. Dobrze, że przynajmniej tego roku.

Przyznaję się bez bicia. Moja wielka wina, obiecałem i zapomniałem. Teraz nadrabiam 🙂

Andrzej, który pytał o lampy Elinchroma, już pewnie 100 razy podjął decyzję i wybrał jakiś system, ale   mimo to wypada odpowiedzieć na pytania.

1. Czy można mieszać oświetlenie Bowensa z Elinchrom podczas sesji w studio – chodzi o temperaturę barwową światłą

Mieszać zawsze można. Ale czasem jest to niebezpieczne 🙂 A na serio, to Bowens jest cieplejszy. Decyzję o całkowitym przejściu na jeden system podjąłem po tym jak robiąc serię reprodukcji, okazało się, że jedna strona zdjęcia jest trochę cieplejsza – właśnie ta gdzie świecił Bowens.

Sprawa jedna nie jest taka prosta jak się może wydawać. Czynników wpływających na kolor jest sporo. Po pierwsze każda lampa ma niestety prawo świecić trochę inaczej.  Inni producenci, inne palniki, inna elektronika. W ramach jednego producenta, mogą być serie lamp różniące się dokładnością stabilizacji błysku, ale czasem też temperaturą barwową błysku.
Na dodatek jest jeszcze inny, znacznie ważniejszy problem. Zakładając na tą samą lampę różne akcesoria, możemy dostać światło o innym kolorze. I nie mówię tu o tanich softach prosto z Chin, ale o fabrycznych softach i czaszach. Jeżeli weźmiemy dwie identyczne lampy Elinchroma i założymy na jedną soft, a na drugą srebrny beauty dish to okaże się, że dostaniemy zupełnie inne światło. To z softa będzie cieplejsze, a z beauty disha będzie chłodniejsze.
Spytałem dystrybutora o to, dlaczego tak się dzieje, on wysłał to pytanie do Szwajcarii, ale niestety pozostało bez odpowiedzi… Po prostu, te typy tak mają…
W Bowensie ten problem nie był tak mocno widoczny, może dlatego, że beauty dish był malowany proszkowo na srebrno, a w Elinchromie beauty dish jest po prostu aluminiowy.
Tak czy inaczej soft zawsze może świecić trochę inaczej niż czasza i trzeba o tym pamiętać. Fotografując ludzi można kreatywnie wykorzystać różnice koloru światła, natomiast robiąc reprodukcje warto używać jeden rodzaj akcesoriów.

Różnice w kolorze mogą być spowodowane jeszcze jedną kwestią. Palnik może z czasem tracić swoje parametry i zmieniać powoli kolor błysku. Nie mówię tu o lampie, która ma rok czy dwa lata, ale po dziesięciu latach może już tak być. I znowu, im lepszej jakości palnik, tym dłużej będzie trzymał swoje parametry. Z drugiej strony znam ludzi, którzy pracują na bardzo już wiekowych lampach i robią świetne zdjęcia. Tu problem może pojawić się gdy zestawimy taką lampę z drugą nową.

2. Czy na podobnej zasadzie można mieszać serię BRX z lampami z wyższej półki Elinchrom?

Tak jak pisałem, delikatne różnice mogą być, ale ja używam też BRXów i nie widzę żadnego problemu. Jak sama firma podchodzi do kwestii temperatury barwowej widać trochę na tym przykładzie.
Oto fragment instrukcji obsługi najnowszej wersji BRX

Instrukcja obsługi, 2013

Wynika z niej, że BRX 250 i BRX 500 mają różne temperatury barwowe, jedna ma 5360, druga 5410 K. To już daje nam informację, że nawet ta sama lampa, z tym samym palnikiem, ale o innej mocy ma inny kolor błysku. Przy czym istotne jest, że zostało to zmierzone przy pełnej mocy. A więc samo nasuwa się pytanie, jaka w takim razie jest temperatura przy połowie mocy? A co z minimalną mocą? Czy będzie wtedy jeszcze inna? Otóż tak może być. Na tym między innymi polegają różnice między lampami amatorskimi, półprofesjonalnymi i profesjonalnymi. Im lepszej klasy lampa, tym większa stabilizacja koloru w pełnym zakresie mocy błysku.
A teraz zobaczcie jakie informacje Elinchrom podaje w najnowszym katalogu, na temat tych samych nowych BRX.
Katalog, 2013
Tym razem mamy informację, że obie lampy mają idealne 5500 K 🙂 Tak samo zresztą jak wyższa seria RX. Czyżby ktoś stwierdził, że będzie lepiej wyglądało w katalogu gdy temperatura barwowa będzie zawsze taka sama? Szukałem informacji w starszych katalogach i tu znowu dziwna sprawa.
Nigdzie nie znalazłem danych na temat koloru lamp z serii RX. Ten parametr kiedyś zawsze pomijali w katalogach.
Instrukcja obsługi, 2013

Najciekawiej wygląda kwestia ringflasha. W katalogu z roku 2010 ringflash ma 5000 K

Katalog, 2010

Aktualnie ma już 5500 K. Czy został ulepszony? Czy tylko dane zostały ulepszone? Nie mam pojęcia, ale dla mnie wniosek jest jeden – nie warto skupiać się na cyferkach, trzeba robić zdjęcia 🙂

Katalog, 2013

Na koniec zobaczymy jak podchodzi do tej kwestii Bowens. Oni od razu przyznają się, że różnica między dwiema lampami może wynosić w skrajnych warunkach 600 K 🙂

Bowens  Gemini 1000PRO

3. Czy kompakty BRX500 Elinchroma testowałeś kiedykolwiek w plenerze?

Nie, ale będą działały tak samo jak w studio, gdy tylko będą miały zasilanie 🙂

4. Czy konsekwentnie wymieniasz Bowensy na Elinchromy?

Już to zrobiłem 🙂

5. Możesz wskazać na swoim blogu kilka zdjęć wykonanych Elinchromami?

W zasadzie to wszystkie zdjęcia z ostatniego roku. Np. to :


Dla porównania tu świeciłem Bowensem :


Jeżeli na podstawie tych zdjęć, ktoś jest w stanie powiedzieć coś na temat wyższości jednej firmy nad drugą, to znaczy, że widzi znacznie więcej niż ja 🙂
Na sam koniec powiem  jeszcze, że jeden z najciekawszych polskich fotografów, Szymon Brodziak, korzysta z Elfo 🙂 

Czekam na kolejne pytania 🙂

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

31 października 2011

| przez

Domowe studio cz.5 czyli podsumowanie

Zacząłem od sprzętu za 100 zł rodem ze sklepu budowlanego, a skończyłem jak zawsze, czyli opowiadając o zabawkach za grube tysiące. Na pocieszenie powiem Wam, że o tym naprawdę drogim sprzęcie jeszcze nie zdążyłem napisać, ale wszystko jeszcze przede mną 🙂

Jak widzicie, można więc pracować na sprzęcie za parę groszy, ale i za tysiące. Co najważniejsze:

Wydanie dużych pieniędzy na sprzęt nie gwarantuje dobrych zdjęć!

Zawsze to fotograf, jego wiedza, talent, doświadczenie, a czasem nawet przypadek decydują, jaki osiągnie efekt. Kupno dobrego sprzętu TYLKO pomaga w osiągnięciu efektu. To „tylko” to dla niektórych będzie bardzo ważne, inni poradzą sobie, świecąc halogenem budowlanym i też zrobią dobre zdjęcie.
Podzielę się z Wami moim przemyśleniem, do którego doszedłem po kilkunastu latach pracy w studio. Cały czas dążyłem do technicznej perfekcji, co samo w sobie nie jest niczym złym, ale w tej pogoni za pracą na coraz lepszym sprzętem zapomniałem o eksperymentowaniu. Mając standardowy sprzęt, będziemy uzyskiwać standardowe efekty. Złapałem się na tym gdy zobaczyłem jakiś czas temu bardzo fajne zdjęcia oświetlone jakimś totalnym badziewiem… Co z tego, że balans bieli był rozchwiany, jeśli klimat zdjęcia był ciekawy? Ja muszę mieć światła gwarantujące pełną powtarzalność, bo żyję z fotografii.
Ale jeśli ktoś używa sprzętu okazjonalnie i na własny użytek, może spokojnie zadowolić się czym znacznie tańszym. Na początek 🙂
Celem moich poprzednich postów było przedstawienie głównie dwóch, według mnie, najbardziej sensownych systemów, które pozwolą na stopniowe przejście od malutkiego domowego studyjka do studia pozwalającego na zarobkowe fotografowanie.

Cały czas namawiam Was, by najpierw zastanowić się w jaką stronę będziecie rozwijać swoje fotografowanie i pod tym kątem wybierać system, w jaki wejdziecie.  Bo nie ma przecież sensu kupować czegoś na rok, a potem zaczynać od początku. Tanio zawsze wychodzi drogo 🙂

Jako audiofil znam dobrze takie stwierdzenie: Na kolumny trzeba wydać tyle samo co na cały wzmacniacz +cd. I podobnie jest ze sprzętem oświetleniowym, jeżeli kupujecie dobrą lampę, to kupcie dobry softboks. Zaryzykowałbym nawet inne stwierdzenie: dobry softboks z tanią lampą da lepszy efekt, niż dobra lampa i słaby softboks.
Z softboksami jest jedna dobra rzecz. Nie ma problemu, bym Wafera Bowensa założył na lampę Elinchromu, wystarczy wymienić adapter. Można więc w miarę łatwo kupić dowolny softboks dobrej firmy i dostosować do najtańszej chińskiej lampy z mocowaniem Bowensa.

Piszę o softboksach, bo najczęściej pytacie o miękkie źródła światła. To najprostszy sposób na dobre oświetlenie portretowe. Ale zawsze można też poradzić sobie inaczej. Bliźniaczki są oświetlone bardzo miękko, a użyłem zwykłej standardowej czaszy i światła odbitego od ściany.
No i dochodzimy do bardzo ważnego aspektu domowego studia.  Mianowicie koloru ścian. W pomieszczeniu, gdzie chcecie robić zdjęcia, macie do wyboru trzy kolory ścian: biały, szary i czarny. Każdy inny kolor, w tym kolor podłogi, wpłynie na kolor na zdjęciu. Nie każdy z tego powodu przemaluje mieszkanie, co więc zrobić? Zasłonić! Jeżeli macie np. żółtą ścianę, zasłońcie ją ekranem, styropianem, zasłoną, czymkolwiek, byle miało to neutralny kolor. Tak samo z podłogą, a nawet Wami samymi. Bo jeżeli będziecie np. ubrani w czerwoną koszulę i robiąc zbliżenie twarzy staniecie blisko modela, to koszula będzie po prostu ekranem rzucającym czerwony zafarb na twarz modela.
Warto więc zasłonić w domu wszystko co kolorowe, aby uzyskać czyste kolory na zdjęciu 🙂 Wiem, że to brzmi trochę dziwnie, ale niestety taka jest prawda. Z drugiej strony, kolor otoczenia może powodować też ciekawy efekt. Robiąc zdjęcia w plenerze, właśnie z czymś takim mamy do czynienia. Światło słoneczne odbija się od wszystkiego naokoło i pada na modela. Dzięki temu kolor nie jest klinicznie czysty, na włosach pojawiają się błękitne bliki nieba, skóra odbija ciepłe kolory jesiennych liści itd. Takiego światła nigdy nie uzyskacie w studio, bo ilość składników kolorystycznych wpływających na ostateczny efekt jest ogromna. Można jednak częściowo chociaż symulować w studio tego typu światło. Wystarczy zamiast bezpośrednio na modela, poświecić choćby na regał z książkami. Światło od niego odbite będzie kompletnie inne, niż to bezpośrednio z softboksu. I kto wie, może będzie fajne.
Odbijajcie więc, od czego się da albo świećcie bezpośrednio. Po prostu eksperymentujcie 🙂

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

28 października 2011

| przez

Domowe studio profesjonalne czyli Elinchrom cz.4

Co kupimy za 10.000 zł w Elinchromie? Całkiem sporo. Do dyspozycji mamy trzy serie lamp kompaktowych wyraźnie określone przez producenta.

1. Na początek –  D-Lite-it 200 i 400

Mała i super lekka lampa ( 1,5 kg ) wyposażona we wszystko co trzeba, włącznie z odbiornikiem radiowym wyzwalania! Kilku moich znajomych pracuje na nich zawodowo.

2. Zaczynamy być profesjonalistami – BXRi 250 i 500
Nadal lekka lampa ( 2 kg ), trochę lepiej wyposażona, o lepszych parametrach. Również ma wbudowany odbiornik radiowy wyzwalania, który umożliwia dodatkowo sterowanie mocą oraz pilotem. Te lampy były moim pierwszym kontaktem z Elinchromem.

3. Jesteśmy już starymi wyjadaczami – Style RX 300, 600 i 1200

Topowe kompakty o najlepszych z tej trójki parametrach. Nie mają niestety wbudowanych odbiorników radiowych, ale poza tym to prawdziwy koń roboczy.

Na początek sprawdźmy ceny. I tu pojawia się mały problem. Jeszcze miesiąc temu, wszystko wyglądało inaczej, teraz ceny poszły do góry ze względu na kurs franka. Bo mamy do czynienia z firmą szwajcarską. Miejmy nadzieję, że to tylko przejściowy kryzys, taki góra trzyletni 🙂

D-Lite-it  400                   czas błysku – 1/800s, ładowanie 1,2 s                            1376 zł
BXRi 500                        czas błysku – 1/1558s, ładowanie 1,13 s                        1919 zł

Style RX 600                   czas błysku – 1/2050s, ładowanie 1 s                             2793 zł
Jak widzicie i tak nie wygląda to źle. A które lampy wybrać? Wszystkie lampy mają obudowy z plastyku, co może budzić obawy o wytrzymałość. Po roku pracy wiem już, że nie ma czego się bać, a zaleta niskiej wagi jest nie do przecenienia, gdy wieszamy lampę na boomie. Obawiałem się też na początku dotykowego panelu sterowania. Nie ma to, jak zwykłe pokrętło, którym można błyskawicznie zmienić moc. Jednak szybko musiałem przyznać, że przyciski działają wyjątkowo precyzyjnie i można się do nich przyzwyczaić. Wbudowane wentylatory włączają się dopiero, gdy lampa się mocno rozgrzeje, nie ma więc bezustannego szumu wiatraka, który mnie zwykle przeszkadza. Każda lampa ma też wbudowany uchwyt na parasolkę standardową oraz na systemowe parasolki Elinchroma. Te drugie mocujemy wkładając w otwór biegnący w środku przez całą lampę. W tym samym miejscu mocujemy też genialny wynalazek Elinchroma – dodatkowe deflektory. Do dyspozycji mamy cztery rodzaje: biały transparentny, „mrożony” transparentny, srebrny i złoty. Podobne deflektory znajdziecie w każdym innym systemie, jako część popularnej czaszy beauty dish (kopułka zasłaniająca palnik lampy). Różnica polega na tym, że tam występuje tylko w beauty dish, w Elinchromie można ją założyć do każdej czaszy i do każdego softboksa. 
Zastanówcie się, jakie daje to możliwości? Efekt świecenia każdej czaszy możemy zmodyfikować na kilka sposobów, np. do ostrej czaszy o małym kącie świecenia zakładamy złoty deflektor i mamy już ciepło i wąsko świecącego beauty disha. W softbosie dodajemy biały deflektor i otrzymujemy jeszcze bardziej miękkie światło itd.
Wymienne deflektory to jeden z powodów, dla którego zdecydowałem się przejść na nowy system. Drugi powód to zaawansowane sterowanie, jakiego Bowens jeszcze nie ma i chyba na razie nie będzie miał. 
Na ostatniej sesji musiałem ciągle na zmianę zapalać i gasić piloty. Kiedyś musiałbym podejść do każdej lampy i ręcznie włączyć, a potem wyłączyć. W Elinchromie (za wyjątkiem serii D-Lite-it) mogę sterować pilotami z radiowego wyzwalacza EL Skyport Transmiter Speed. Oprócz tego można regulować moc w czterech grupach lamp. Jak bardzo jest to wygodne, wie każdy, kto pracował z lampą powieszoną wysoko pod samym sufitem. No chyba, że lubicie chodzić ciągle po drabinie…
A to dopiero początek możliwości. W najwyższej serii oraz w generatorach możemy zastosować dołączane do specjalnego gniazda odbiorniki radiowe RX Skyport ( 397 zł ) , które współdziałają z odbiornikiem- nadajnikiem USB Skyport Speed ( 430 zł ). Tanio nie jest ale już się domyślacie, że skoro mamy USB to oznacza to podłączenie do komputera. 
Oprogramowanie jakie dostajemy pozwala nie tylko sterować wszystkimi parametrami lamp ale też zapisywać ustawienia lamp w konkretnym ujęciu, razem z dokładnymi parametrami. Rewelacja.

Jeszcze mało? To nie ma problemu bo dodatkowo możemy korzystać z ajfona lub ipada do sterowania lampami 🙂 Musimy wprawdzie kupić kolejny moduł EL Skyport Wi-FI ( nie znalazłem go w cenniku Milso ) ale gdy mamy dużo lamp to warto zafundować sobie takie ułatwienie. Ja zawsze marzyłem o takim sterowaniu całym sprzętem.
Kolejny plus systemu to bardzo duża ilość czasz i softboksów. Mamy do dyspozycji np . cztery beauty dishe : srebrny i biały o średnicy 44 cm oraz 70 cm. A pamiętajcie, że do kompletu mamy 4 rodzaje deflektorów…. Do tego są jeszcze białe dyfuzory, które można założyć na czaszę przekształcając ją w coś w rodzaju softboksa. 
Same softboksy też dają wiele powodów do zadowolenia. Elinchrom ma ciekawy system rozkładania softów,który jak się chwali, jest najbardziej kopiowanym systemem na świecie. W skrócie softboks składa się podobnie jak parasolka. Gdy kiedyś czytałem o tym miałem nadzieję, że podobnie jak w parasolce, wystarczy nacisnąć jeden przycisk i gotowe. Niestety aż tak prosto nie jest. Musimy każdy z prętów pociągnąć i odblokować by się złożyły. Natomiast rozkładanie jest już znacznie szybsze i prostsze. Plusem jest też bardzo solidny i wygodny futerał softboksu.
A co z minusami? Nie da się ukryć też są. Moje ulubione deflektory zrobione są z plastyku. W trakcie pierwszej sesji gdzie je wykorzystałem, nie pomyślałem iż halogen pilota 250 W, mocno się grzeje. Zdjęcia robiłem wtedy w laboratorium chemicznym Orlenu i dziwny zapach nie zdziwił mnie w pierwszej chwili… Deflektor nie spalił się wprawdzie ale pokrył się czarnym nalotem i nawet chemicy Orlenu nie potrafili tego wyczyścić. W mniejszych lampach, gdzie są kryptonowe piloty 100 W, tego problemu już nie ma.
Drugą wadą odkryjecie gdy będziecie zakładać softboks na lampę. Samo mocowanie akcesoriów jest bardzo fajne, zakładamy lekko przekręcając, a potem obrotem pierścienia blokujemy założoną czaszę. Softboksy możemy obracać wokół swojej osi ale śruba blokująca obrót umieszczona jest w środku. Aby się do niej dostać musimy częściowo zdjąć dyfuzor zewnętrzny, potem wewnętrzny i dopiero możemy dostać się do śruby. W momencie zakładania lub zdejmowania softu, śruba musi być zablokowana, potem zwykle trzeba ją odblokować, jest więc z tym trochę komplikacji. W trakcie zakładania nie ma też za bardzo za co chwycić. Tu Bowens ma przewagę, jeśli chodzi o ergonomię.
Ale na tym kończą się wady systemu. Ja przynajmniej więcej nie znalazłem.
Co więc kupić za nasze 10.000 zł? Oto moja propozycja :
– mamy do wyboru albo dwie lampy RX 600 albo trzy BXRi ( można oczywiście w zestawach, podobnie jak Bowens )
– softboks Deep Octa 100 ( jak świeci piszę TU ) 
– softboks  Octa 135 lub 175
– softboks 35×90 lub 50×130
– czasza Softlite 44 cm ( beauty dish )
– czasza + parasolka
– czasza standard 21 cm
– nadajnik EL Skyport Speed ( i ewentualnie odbiorniki RX )
– statywy Manfrotto ( statywy Elinchrom sprzedawane w zestawach są solidne ale dosyć ciężkie )
Oprócz tego podobnie jak pisałem ostatnio, tłą i mocowanie teł.
Podsumowując, wybór między Bowensem i Elinchromem, nie jest takie proste. Jeśli chcecie powoli i systematycznie rozbudowywać studio, łatwiej będzie zacząć od bardzo tanich zamienników Bowensa. Ale z drugiej strony, jeśli myślicie o poważnych zastosowaniach, można zacząć od prostego zestawu D -Lite. 
Bowens  kusi dużą ilością osprzętu produkowanego przez niezależne firmy, jednak często jakość tych rzeczy nie jest zbyt wysoka. Elinchrom  zaskakuje pozytywnie nowoczesnymi technologiami i dużo większą mobilnością. Do tego wiele akcesoriów jest w niższej cenie niż Bowens.
Ja zdecydowałem już o przejściu na Elinchrom, jednak nie będzie to szybki proces gdyż mam sporo sprzętu Bowensa, który też działa dobrze.  Nie mam też problemu by przez jakiś czas pracować na dwu systemach równocześnie. 
Każdy musi sam zdecydować co będzie mu potrzebne, przejrzeć dokładnie cenniki i wtedy zdecydować w który system wejść.  Trzeba przy tym brać pod uwagę nie tylko nasze aktualne potrzeby i możliwości finansowe ale i też możliwą przyszłość i rozbudowę systemu np. przenośne generatory.
Tak na marginesie, Bowens ma w swojej ofercie 2 generatory sieciowe i 1 bateryjny.  Elinchrom odpowiednio 4 i 5.
W następnej części zajmę się właśnie wyborem i urządzaniem samego pomieszczenia na studio oraz możliwościami rozbudowy 🙂
Follow on Bloglovin
Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

26 października 2011

| przez

Domowe studio profesjonalne czyli Bowens cz.3

No i dotarliśmy do poziomu 10.000 zł, czyli kwoty pozwalającej już myśleć o sprzęcie profesjonalnym. Wreszcie mogę opowiedzieć o tym, na czym się znam 🙂

Przejdźmy do konkretów. Przy tej kwocie mamy już pokaźną listę systemów, o których możemy myśleć. Nadal możemy rozbudowywać sprzęt firm, o których wczoraj pisałem. Zwłaszcza Elfo i Fomei oferuje lampy również z wyższej półki. Jest też Hensel, Multiblitz, Bowens i Elinchrom. Dwie pierwsze niemieckie firmy jakoś nigdy nie przypadły mi do gustu, ale też nie miałem zbyt wiele z nimi do czynienia. Natomiast Bowens i Elinchrom to systemy, które dokładnie poznałem.

Dzisiaj skupmy się na Bowensie. Miałem w sumie 5 tych angielskich lamp z trzech różnych generacji. Również kilku moich znajomych pracowało lub nadal pracuje na tym sprzęcie. Mnie przez wiele lat raz zepsuło się gniazdo synchro i raz padły kondensatory w jednej lampie. Moim znajomym nic się nie zepsuło. A mówimy tu o tysiącach, a może i więcej,  roboczogodzin… Ten sprzęt jest naprawdę niezawodny.

W tej chwili możemy kupić 4 serie kompaktowych lamp:
1. Najprostsze Gemini 200 i 400, niezbyt nadające się do profesjonalnych zastosowań,

2. Proste, ale dobre Gemini Classic 250C i 500C, których największą wadą jest mało precyzyjna
kontrola mocy za pomocą zwykłego potencjometra,

3. Nowej konstrukcji Gemini 250R i 500R,

4. Najbardziej zaawansowane 500Pro, 750Pro, 1000Pro i 1500Pro o najkrótszych czasach błysku i
ładowania.

Bowens może być naturalnym następcą tańszych lamp i umożliwi płynne przejście na poziom profi. To niekwestionowana zaleta tego systemu. Bardzo dobrej jakości jest też osprzęt, a zwłaszcza softboksy z serii Wafer dające niezwykle miękkie światło, niestety kosztem prawie dwukrotnie wyższej ceny w stosunku do standardowych softboksów. Bardzo polecam zwłaszcza Wafera 140 o wymiarach 100×140 cm jako wyjątkowo uniwersalny. Z czasz lubię Keylite’a dającego fajne ostre światło i białą Sunlite, zwłaszcza z dodatkowym dyfuzorem Supersoft 600, nadającym się idealnie do portretu.

A które konkretnie lampy wybrać ? Na pewno nie warto myśleć o mocy 250, kosztują nie wiele mniej, niż 500, a różnica w mocy to jedna wartość przesłony mniej, a to sporo. Porównajmy ceny:

Gemini Classic 500C     czas błysku – 1/900s, ładowanie 1,5 s                  – 1995 zł
Gemini 500R                 czas błysku – 1/900s, ładowanie 1,3 s                  – 2150 zł
Gemini 500Pro              czas błysku – 1/2400s, ładowanie 0,9 s                – 2830 zł

Najrozsądniejszą propozycją wydaje się więc być 500R, to nowa konstrukcja z precyzyjnym sterowaniem mocą z dokładnością do 1/10 przesłony. Wersję Pro warto kupić, jeśli myślicie o zdjęciach dynamicznych, wtedy krótszy czas błysku i lądowania na pewno się przyda.
Lampy serii R i Pro mają też możliwość wbudowania karty radiowego odbiornika wyzwalania, zarówno Pulsar Bowensa jak i niezawodnego Pocket Wizard. To wygodne, ale też dosyć drogie rozwiązanie,  wyzwalacz wtedy nie wisi nam przy lampie, bo kartę wkłada się do specjalnego slotu.

Gemini ma jeszcze jedną wielką zaletę. Jest przystosowane do zasilania z przenośnych zasilaczy Travel Pack. Pozwala to na zabranie lampy w plener, gdzie z małej skrzynki jesteśmy w stanie zasilać lampę nawet przez kilkaset błysków. Ja używałem pierwszej generacji Travel Packa i działał bardzo sprawnie, choć lampa ładowała się dosyć wolno. Druga generacja jest znacznie lepsza, pozwala między innymi szybko zmienić samą baterię na zapasową. W poprzedniej wersji panel sterowania był zintegrowany z baterią. Możemy do niego podpiąć dwie lampy. Cena to około 2750 zł za mniejszą wersję baterii.

Na razie mamy same zalety, a wady? No niestety, jest ich trochę. Choć system Bowensa jest dosyć mocno rozbudowany, to nie aż tak, jak bym chciał. O ile wybór lamp i generatorów jest wystarczający to z osprzętem jest już znacznie gorzej. Bardzo popularna czasza typu beauty dish jest tylko w jednym rozmiarze i kolorze, podobnie jest z innymi czaszami, ich wybór jest po prostu za mały. Z wyborem softboksów też  nie poszalejemy. Ale pamiętajcie, że patrzę z pozycji osoby o wysokich wymaganiach. Myślę, że przez pierwszych kilka lat pracy niczego Wam nie zabraknie 🙂
Druga rzecz, której nie rozumiem w Bowensie to brak konsekwencji w wyświetlaniu wartości mocy. Bez względu na to czy weźmiemy 250 czy 1500, gdy ustawimy pełną moc, na wyświetlaczu zobaczymy wartość „10”. Gdy chcemy na wszystkich lampach ustawić tę samą moc, musimy wszystko przeliczać. Jeżeli na kompakcie i generatorze  Elinchroma ustawię wartość 6,3 to na obu lampach będziemy mieli dokładnie tę samą moc i tak właśnie powinno być.

500 Ws może nie jest ogromną mocą, ale wielu przypadkach będzie wystarczająca. Przynajmniej do czasu, gdy  uznacie, że musicie kupić generator 3000 Ws 🙂 Ja przez wiele lat pracowałem na samych pięćsetkach i przy małych planach bez problemu dawałem radę. Ale w końcu i tak Was czeka kupno mocniejszej lampy.

Bowens, jak większość producentów, sprzedaje lampy w zestawach razem ze statywami, torbą i kilkoma drobiazgami. Zwykle daje to jakieś oszczędności. Np. za 5300 zł możemy dostać zestaw 2 x 500R + torba + 2 statywy + parasolka + softboks 60×90. W porównaniu do kupna osobno okazuje się, że wszystkie akcesoria dostajemy za darmo. Jest tylko jedno ale. Zarówno statywy jak i softboks, choć porządne, nie są tak dobre jak osprzęt kupowany osobno.

Przymierzmy się więc do zakupów. Proponuję:
– dwie lampy 500R
– czasza beauty dish
– czasza Keylite
– czasza Sunlite
– softboks Wafer 140
– czasza + parasolka.

Oprócz tego statywy do lamp Manfrotto, czyli coś, co wystarczy Wam do końca życia. Przyda się też zawieszenia tła, oczywiście ręcznie sterowane, bo szkoda pieniędzy na inne oraz samo tło papierowe o standardowej szerokości 270 cm. Obie te rzeczy taniej kupicie np. w Fomei.  Mają tam zamienniki „wzorowane” na sprzęcie Manfrotto, które bardzo dobrze się sprawdzają. Najbardziej uniwersalny kolor tła to jasnoszary, można go przepalić i uzyskać biały albo nie doświetlić, by był ciemny.
No dobrze, zmieściliśmy się w 10.000 zł. Na początek wystarczy, choć przydałyby się kolejne dwie lampy i … sporo jeszcze rzeczy.

Tylko czy na pewno ma to być Bowens? Jutro zastanowimy się nad Elinchromem.

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

25 października 2011

| przez

Domowe studio za 1000 zł cz.2

Skoro spodobała się Wam moja koncepcja na studio rodem ze składu budowlanego, czas pójść krok dalej. Dzisiaj zajmiemy się światłem błyskowym z prawdziwego zdarzenia. No prawie….

Znany portal aukcyjny, pełen jest lamp tak tanich, że mogliby je sprzedawać w Biedronce na kilogramy. My zaszalejemy z budżetem na poziomie 1000 zł, więc problemów nie powinno być wcale.

Zacznijmy od zastanowienia się, w jaki sposób wybrać lampy. Najpierw musicie odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chcecie urządzić studio i nie będziecie go potem rozbudowywać, czy też ma to być początek pięknego hobby, które doprowadzi was do bankructwa 🙂

W pierwszej wersji nie ma znaczenia, jakie lampy kupicie. Najtańszą lampę o mocy 100Ws, można kupić za około 200 zł. Czy taka moc wystarczy? Raczej nie, myślę, że minimalna moc lampy to powinno być 200-300Ws. Wtedy lampa poradzi sobie nie tylko ze świeceniem bezpośrednim, ale też mocy wystarczy na odbicie światła od ściany czy blendy. Inną sprawą jest kwestia niezawodności takiej lampy pochodzącej od tak renomowanego chińskiego producenta, że nazwy i tak nie będziecie w stanie zapamiętać. Ale jeśli będziecie je mało używać to starczą prawdopodobnie na długo.
Mam jednak nadzieję, że wolicie wersję drugą i zamierzacie stale rozbudowywać studio. I bardzo dobrze, bo po co jechać na wakacje, skoro można za te same pieniądze kupić piękny, nowy softboks 🙂

Decyzja o wyborze systemu lamp, jest tak samo ważna jak wybór aparatu, będzie miała skutki na lata. Skoro mamy zamiar rozbudowywać studio, to lepiej kupić sprzęt z firmy specjalizującej się w oświetleniu i wtedy wybór drastycznie się zmniejsza. Do wyboru mamy w zasadzie 4 firmy : Elfo, Fomei i Quantuum oraz Elinchrom.

Elfo to stara polska firma, robiąca solidny sprzęt. Kiedyś była bardzo konkurencyjna cenowo, dzisiaj niestety już nie, choć niektóre akcesoria są w dobrych cenach. W naszym budżecie mieści się tylko jedna lampa raczej amatorska Miqro 200 za 745 zł. Elfo buduje swój sprzęt może mało efektownie, ale za to solidnie. Były to pierwsze lampy, jakie kupiłem w 1993 roku i przez wiele lat dobrze pracowały. W sumie miałem cztery generacje tych lamp i na zmianę systemu zdecydowałem się dopiero, gdy zaczęło mi brakować bardziej wyrafinowanych rozwiązań. Dzisiaj Elfo ma w swojej ofercie wszystko, co potrzebne w studio fotografii ślubnej, bo do takich odbiorców głównie kieruje swoją ofertę. Mnie trochę martwi powolny rozwój tej firmy, Elfo miało kiedyś bardzo zaawansowane lampy, ale wycofało je z produkcji.
Jeżeli zdecydujecie się wejść w ten system, zyskacie solidny sprzęt, sprawny serwis w Łodzi, ale też brak paru rozwiązań, które kiedyś mogą być przydatne. Istotną wadą będzie też, mała już popularność tego systemu, a co za tym idzie, mała szansa, by ktoś ze znajomych mógł coś pożyczyć.
Co ciekawe, na stronie Elfo, nie ma tej najmniejszej lampy…

foto ELFO

Fomei to czeska firma, a to dobrze mi się kojarzy:) Produkcja natomiast jest realizowana w Korei, co pozwala mieć nadzieję na wysoką jakość sprzętu. Najtańsza lampa to Basic 200 za 492 zł, lub Basic 400 za 690 zł. W tym przypadku, również dostajemy lampę amatorską, jednak największą jej zaletą jest mocowanie osprzętu w standardzie Bowensa. Dzięki temu będziemy mieli dostęp do bardzo tanich, ale też kiepskiej jakości akcesoriów prosto z Chin. Dostałem kiedyś te lampy do testu i uważam, że dla niedzielnego fotografa będzie to bardzo sensowny wybór.

Foto FOMEI

Quantuum jest jeszcze tańszy, na najprostszą lampę UP! 200 wystarczy nam 335 zł i tu również pasuje osprzęt Bowensa. Co więcej w sklepach w cenie do 1000 zł znalazłem 12 różnych modeli lamp Quantuum !!!
Powiem jednak szczerze, że praktycznie nie miałem doświadczeń z tą firmą i nie mogę jej oceniać. Ale 12 różnych modeli w tym zakresie cenowym budzi moje zastanowienie i raczej obawy.

foto QUANTUUM 

I na koniec Elinchrom. Tu najtańsza lampa D-Lite One RX kosztuje 696 zł jest już lampą z pogranicza segmentu profi. Ma jednak niewielką moc 100 Ws. Natomiast za 999 zł kupimy D-Lite 2 RX, o mocy 200 Ws. A to już jest lampa, która zdecydowanie poradzi sobie w profesjonalnych zastosowaniach i jest też najbardziej zaawansowanym sprzętem z pośród wyżej opisanych.
Co ciekawe, oryginalny osprzęt bywa tańszy niż oryginalny osprzęt Bowensa. Elinchrom jest też systemem zdecydowanie bardziej rozbudowanym niż Bowens co opiszę w następnym artykule.
Wadą natomiast jest dużo mniejszy wybór tanich zamienników oryginalnego osprzętu, choć ta sytauacja powoli się zmienia.

Foto ELINCHROM 

Foto ELINCHROM 

Dlaczego polecam właśnie te firmy? Na Elfo pracowałem i nigdy mnie nie zawiodły. Fomei też poznałem dosyć dobrze na kilku warsztatach i wiem, że jest w porządku. Na dodatek ciągle się rozwija i ma wyjątkowo duży asortyment sprzętu w ofercie. Quantuum, choć jest w tej czwórce najtańszym i najskromniejszym rozwiązaniem, też działa, co potwierdzają moi znajomi. Natomiast na Elinchromie sam pracuję od kilku lat i przekonałem do tego sprzętu sporo moich znajomych.

W naszym budżecie zmieści się więc jedna lub co najwyżej dwie lampy. Poprzednio udowodniłem, że jedna lampa całkowicie wystarczy nam na początek do portretów. Będziemy potrzebowali też statyw. Znowu musimy zaglądnąć na aukcje,  bo tylko tam znajdziemy coś taniego. Wystarczy nam najprostszy statyw o wysokości 2-2,5 m za kilkadziesiąt złotych. Powinien jakiś czas wytrzymać 🙂

Teraz coś do modyfikacji światła. Najtańszym rozwiązaniem jest parasolka. Kupcie taką, która pozwala świecić albo przez białą tkaninę, albo po założeniu drugiej warstwy (zwykle srebrnej), odbijać od niej światło. Do tego potrzebna będzie jeszcze czasza do parasolki, ale to też niewielki wydatek.
Inną opcję będzie softboks. Kupując te najtańsze, zapłacimy podobnie jak za parasolkę+ czaszę. Do portretu najbardziej przyda się nam raczej niewielki soft typu 60×90 cm lub jeszcze lepiej octa 100 cm. Octa daje ładniejsze, bo okrągłe odbicie światła w oczach modelki. Prostokąt pozwala na większą różnorodność świecenia i bardzije przydaje się przy fotografii przedmiotów. Przyda się też najzwyklejsza czasza standardowa, gdy będziemy chcieli odbić światło od ekranu. Czasza do parasolki ma duży kąt świecenia i niezbyt nadaje się do tego, zwykła czasza skupia mocniej światło i dzięki temu więcej jest go odbijanego od ekranu.

Będziemy też potrzebowali ekrany czyli blendy. I znowu, na aukcjach kupimy bardzo tanie elastyczne ekrany typu 5w1 za kilkadziesiąt złotych. Oczywiście nasze styropianowe ekrany nadal będą nam dobrze służyć, ale mając do wyboru srebrne, złote i inne powierzchnie, będziemy mogli dokładniej sterować klimatem światła.

Ostatni niezbędny element to wyzwalanie. Gdy nasz budżet się już wyczerpał to pozostaje nam zwykły kabel synchro. Rozwiązanie może niezbyt wygodne, ale bardzo tanie. Jednak nie każda lustrzanka, a tym bardziej kompakt, ma gniazdo synchro. Wtedy pozostaje nam już tylko wyzwalacz radiowy. Kupcie najprostszy jednokanałowy. Całkowicie wystarczy.

Na koniec jeszcze parę ogólnych uwag co do wyglądu naszego studia. Po pierwsze i najważniejsze: kolor. Do wyboru macie ich aż trzy. Biały, szary i czarny. Każdy inny kolor będziecie potem musieli korygować na zdjęciu, bo na milion procent się na nim odbije. Dotyczy to też podłogi. Jeżeli jesteście zwolennikami radosnej żółci na ścianach, to jedynym rozwiązaniem jest zakrycie ściany na czas zdjęć. Mogą to być zasłony, ekrany, cokolwiek, byle o neutralnym kolorze. W przeciwnej sytuacji  jest jeszcze jedno rozwiązanie. Można robić zdjęcia czarno-białe 🙂

A co, jeśli zdecydujecie się poważniej zająć fotografią i zacząć na niej zarabiać? Jak wtedy rozbudować sprzęt? O tym, jak zagospodarować 10.000 zł, czytajcie w kolejnym artykule.

UWAGA – Ceny zaktualizowałem w dniu 31.10.2015

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

30 września 2011

| przez

Ciemne światło czyli fotografujemy bieliznę

Z okazji piątkowego Dnia Chłopaka czas na zdjęcie bielizny 🙂 Oczywiście z magazynu Forum i znowu z Olą Kuligowską. I nie są to ostatnie zdjęcia z nią, jakie jeszcze zobaczycie 🙂
Wszystkie zdjęcia robiliśmy w sklepie Almi Decor oddzieleni od klientów jedynie zasłonami. Miłe panie wyłączyły nam światło i nagle zrobił się klimat, jak w studio, było ciemno i jedynie moja lampa oświetlała Olę. Użyłem tylko jednego softu, Wafer 100×140 Bowensa. Mam go od 12 lat i jest to jeden z moich najbardziej ulubionych softów. W połączeniu z ciemnym tłem, jednym, miękkim źródłem światła bardzo łatwo stworzyć klimat, który ja nazywam ciemnym światłem. 
Aby go stworzyć, ustawiam soft bardzo blisko fotografowanej postaci pod dużym kątem (prawie równolegle), tak, aby światło ślizgało się po dziewczynie. I to wszystko. Reszta polega na pracy z modelką 🙂

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej

10 grudnia 2010

| przez

Migracja rozpoczęta

Wysłałem dzisiaj przelew, który może zmienić moje życie. A przynajmniej pracę. Zdecydowałem się zmienić system. Ale nie myślcie, że wysłałem kasę organizacji wywrotowej, która ma walczyć z systemem 🙂

Zmieniam tylko system oświetlenia z Bowensa na Elinchrom. To już druga moja migracja. Kilka lat temu też po długim zastanawianiu się, zdecydowałem się by zmienić Elfo na Bowensa. To nie są takie proste decyzje, jak się może wydawać. Każdy sprzęt jest trochę inny, a przyzwyczajenia trudno zmienić.
W Bowensie dokładnie znałem już każdą czaszę i soft i wiedziałem, jak pracują. Nowy sprzęt, choćby najlepszy, najpierw wymaga poznania i zrozumienia. Czeka mnie więc przyjemność poznawania nowego 🙂

A dlaczego się zdecydowałem na ten krok? Nie obraziłem się na Bowensa, nadal uważam, że to są fajne lampy, zwłaszcza nowe modele podobają mi się. Ale cały system jest trochę ubogi. Elinchrom ma znacznie więcej możliwości konfigurowania światła. Najbardziej podobają mi się deflektory, które można zakładać do każdego reflektora czy softu. Na dodatek samych deflektorów jest cztery rodzaje, co daje mnóstwo możliwości zestawiania z reflektorami. Ale na razie nie chcę opowiadać o zaletach sprzętu, który dopiero ma przyjść. Na pewno będę jeszcze nie raz o nim pisał i relacjonował efekty pracy.

Oczywiście nie rezygnuję natychmiast z Bowensa, część elementów będę nadal używał, zwłaszcza softy, które po zmianie pierścienia będą współpracowały z Elinchromem. Mam kilka ulubionych rzeczy, które muszę nadal mieć, ale raczej nie kupię już nic nowego.

Myślałem o tej zmianie od trzech miesięcy, czytałem rozmawiałem, oglądałem i testowałem. Teraz czas na realną pracę.
Mam nadzieję, że tam w Szwajcarii przestaną się zajadać czekoladą i zajmą się szybko produkcją lampek dla mnie 🙂

Codziennik Artura Nyk – blog o fotografii reklamowej