Nie fotografuję za darmo
Na FB pojawiły się jedna za drugą inicjatywy przeciw darmowej pracy twórców. Najpierw dwóch facetów stworzyło jestem ilustratorem – zrobię grafike za bułkę, a dzisiaj pojawiła się strona Nie fotografuję za darmo .
Nie wiem, czy taka akcja przyniesie jakieś wymierne korzyści, ważne, że jest i wszyscy fotograficy dzięki temu zastanowią się nad wartością własnej pracy. Jeżeli sami w pierwszej kolejności będziemy podchodzić do własnej pracy z szacunkiem, to inni też zaczną tak ją traktować.
Nie wiem, kto stworzył tę stronę, ale dokładnie wiedział, o co chodzi. Oto motto tej inicjatywy :
|
„FOTOGRAF to zawód jak każdy inny. Grupa powstała aby zaprotestować przeciwko wątpliwej jakości przedsiębiorcom, organizacjom, wydawnictwom i innym wykorzystującym naszą pracę za tzw. „podpis”
Fotografowie – weźcie się w garść! Jesteście ostatnią darmową grupą zawodową i jak się sami nie postawicie to cały czas będziecie kowalami darmowego sukcesu wątpliwych biznesmeno-artystów. Nie skarżcie się, że nie stać was na nowe body ani obiektyw, o którym marzycie. Nie ma marudzenia jeśli w waszym portfolio pojawiają się coraz to nowsze „darmowe” sesje. Następnym razem jak ktoś przyjdzie i znów powie – przydały by się jakieś zdjęcia odpowiedzcie: Przydał by mi się nowy sprzęt, mieszkanie i samochód – stawiasz?;]
Ratujmy ten piękny, umierający zawód!
Jeśli doceniasz fotografów to dołącz do nas i pomóż nam przemówić do ludzi! Zrozum, że my też z czegoś żyjemy a podpis czy „rozbudowa portfolio” to tekst, który znamy od lat. W sklepie płacisz, za fryzjera płacisz – a za fotografa? ;]”
|
Na szczęście już dawno nie zdarzyło mi się, by ktoś namawiał mnie na darmowe zdjęcia i obiecywał w zamian złote góry, ale wiem, że w każdej chwili to może się zdarzyć, a wtedy…..darmowym sesjom mówimy stanowcze NIE!!!
Mały up date czyli Ku Przestrodze 🙂
Zgadzam się, że ktoś z dużym stażem na rynku jest już odporny na takie dziwne zagrania. Ale młodzi fotograficy ciągle dają się naciągać.
Pamiętam, jak ja sam zrobiłem mnóstwo materiału na 15 Rawie Blues po namowie samego Irka Dudka. Obiecał mi, że załatwi mi kontakty z wszystkimi muzykami, którzy tam grają, aby mógł im sprzedać zdjęcia. Zrobiłem tam wtedy kilkaset zdjęć (na negatywach…), materiał się Irkowi bardzo podobał i wybrał sobie bardzo dużo zdjęć. Zrobiłem mu jeszcze powiększenia najlepszych zdjęć, za które z trudem, ale jednak udało mi się dostać zwrot kosztów. Dostałem parę telefonów do kilku kapel, nikt nie chciał zapłacić za zdjęcia, ale za darmo to owszem. I na tym się skończyło.
Jedno ze zdjęć znalazłem potem w jakimś tygodniku, oczywiście niepodpisane.
Innym razem rozmawiałem z Lechem Majewski na temat zdjęcia na plakat jego nowej sztuki „Pokój saren”. Ustaliliśmy po długiej rozmowie, że przyjadę na próbę, obejrzę całe przedstawienie, a następnie zdecydujemy, która scena będzie najlepsza do ilustracji na plakat i ją sfotografuję najpierw na próbę, a potem już finalnie, gdy będę gotowe wszystkie dekoracje i stroje.
Gdy przyjechałem do teatru, ku mojemu wielkiemu zdziwieniu zobaczyłem jeszcze kilku innych fotografów i dowiedziałem się, że Lech zorganizował casting na fotografa i mamy pół godziny, by coś zrobić. Żałuję, że nie wyszedłem od razu, tylko zrobiłem nie wiem po co kilka zdjęć. Lech, który sam jest twórcą, potraktował nas fotografów, jak najgorszych wyrobników…
Do dzisiaj dostaję oferty współpracy na zasadzie: my będziemy dużo, dużo zlecać panu, tylko na początek musi pan dać nam duuuży rabat.
Odpowiadam zawsze tak: Im więcej będziecie zlecać, tym większy będzie rabat, ale nie przy pierwszym zleceniu.